ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Αριστοτέλης, Ἠθικὰ Νικομάχεια, Β 6, 10-16
Οἷον καὶ φοβηθῆναι καὶ θαρρῆσαι καὶ ἐπιθυμῆσαι καὶ ὀργισθῆναι καὶ ἐλεῆσαι καὶ ὅλως ἡσθῆναι καὶ λυπηθῆναι ἔστι καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον, καὶ ἀμφότερα οὐκ εὖ· τὸ δ’ ὅτε δεῖ καὶ ἐφ’ οἷς καὶ πρὸς οὓς καὶ οὗ ἕνεκα καὶ ὡς δεῖ, μέσον τε καὶ ἄριστον, ὅπερ ἐστὶ τῆς ἀρετῆς. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τὰς πράξεις ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψις καὶ τὸ μέσον. Ἡ δ’ ἀρετὴ περὶ πάθη καὶ πράξεις ἐστίν, ἐν οἷς ἡ μὲν ὑπερβολὴ ἁμαρτάνεται καὶ ψέγεται καὶ ἡ ἔλλειψις, τὸ δὲ μέσον ἐπαινεῖται καὶ κατορθοῦται· ταῦτα δ’ ἄμφω τῆς ἀρετῆς. Μεσότης τις ἄρα ἐστὶν ἡ ἀρετή, στοχαστική γε οὖσα τοῦ μέσου.
Ἔτι τὸ μὲν ἁμαρτάνειν πολλαχῶς ἔστιν (τὸ γὰρ κακὸν τοῦ ἀπείρου, ὡς οἱ Πυθαγόρειοι εἴκαζον, τὸ δ’ ἀγαθὸν τοῦ πεπερασμένου), τὸ δὲ κατορθοῦν μοναχῶς (διὸ καὶ τὸ μὲν ῥᾴδιον τὸ δὲ χαλεπόν, ῥᾴδιον μὲν τὸ ἀποτυχεῖν τοῦ σκοποῦ, χαλεπὸν δὲ τὸ ἐπιτυχεῖν)· καὶ διὰ ταῦτ’ οὖν τῆς μὲν κακίας ἡ ὑπερβολὴ καὶ ἡ ἔλλειψις, τῆς δ’ ἀρετῆς ἡ μεσότης·
ἐσθλοὶ μὲν γὰρ ἁπλῶς, παντοδαπῶς δὲ κακοί.
Ἔστιν ἄρα ἡ ἀρετὴ ἕξις προαιρετική, ἐν μεσότητι οὖσα τῇ πρὸς ἡμᾶς, ὡρισμένῃ λόγῳ καὶ ᾧ ἂν ὁ φρόνιμος ὁρίσειεν. Μεσότης δὲ δύο κακιῶν, τῆς μὲν καθ’ ὑπερβολὴν τῆς δὲ κατ’ ἔλλειψιν· καὶ ἔτι τῷ τὰς μὲν ἐλλείπειν τὰς δ’ ὑπερβάλλειν τοῦ δέοντος ἔν τε τοῖς πάθεσι καὶ ἐν ταῖς πράξεσι, τὴν δ’ ρετὴν τὸ μέσον καὶ εὑρίσκειν καὶ αἱρεῖσθαι.
Α1. α. 1) «ἐν οἷς…»: Σε ποιες λέξεις του αρχαίου κειμένου αναφέρεται η αντωνυμία «οἷς»; (μονάδες 2)
2) «…τῆς μὲν καθ’ ὑπερβολὴν τῆς δὲ κατ’ ἔλλειψιν»: Σε ποια λέξη του αρχαίου κειμένου αναφέρονται οι φράσεις «τῆς μὲν», «τῆς δὲ»; (μονάδες 2)
(μονάδες 4)
β. Να γράψετε στο τετράδιό σας τον αριθμό που αντιστοιχεί σε κάθε μία από τις παρακάτω περιόδους λόγου και δίπλα σε αυτόν τη λέξη «Σωστό», αν είναι σωστή, ή τη λέξη «Λάθος», αν είναι λανθασμένη, με βάση το αρχαίο κείμενο (μονάδες 3), και να τεκμηριώσετε κάθε απάντησή σας γράφοντας τις λέξεις/φράσεις του αρχαίου κειμένου που την επιβεβαιώνουν (μονάδες 3).
1. Η ακραία συμπεριφορά κατακρίνεται από το κοινωνικό σύνολο.
2. Η αρετή δεν στοχεύει μόνο στο μέσον.
3. Η αρετή είναι αποτέλεσμα επιλογής του ατόμου.
(μονάδες 6)
Μονάδες 10
Β1. Να αναπτύξετε τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ορίζει ο Αριστοτέλης την έννοια της μεσότητας, κάνοντας αναφορές στο κείμενο.
Μονάδες 10
Β2. «καὶ διὰ ταῦτ’ οὖν τῆς μὲν κακίας ἡ ὑπερβολὴ καὶ ἡ ἔλλειψις, τῆς δ’ ρετῆς ἡ μεσότης»: Πώς συνδέεται το παραπάνω συμπέρασμα του Αριστοτέλη για την αρετή με τις αντιλήψεις των Πυθαγορείων;
Μονάδες 10
Β3. Να γράψετε στο τετράδιό σας τον αριθμό που αντιστοιχεί σε καθεμία από τις φράσεις της Στήλης Α του παρακάτω πίνακα και δίπλα σε αυτόν το γράμμα της λέξης ή φράσης από τη Στήλη Β που συμπληρώνει ορθά το νόημά της.
1. Λόγω του πατέρα του ο Αριστοτέλης εξοικειώθηκε με την
α. ιατρική.
β. πολιτική πρακτική.
γ. ρητορική.
2. Συνάδελφος του Αριστοτέλη στα χρόνια της μαθητείας του στην Ακαδημία ήταν ο
α. Θεόφραστος.
β. Σπεύσιππος.
γ. Σωκράτης.
3. Η ευδαιμονία δεν είναι
α. αγαθό.
β. ενέργεια της ψυχής.
γ. κατάσταση.
4. Ο Αριστοτέλης πέθανε
α. στην Αθήνα.
β. στα Στάγειρα.
γ. στη Χαλκίδα.
5. Ο Εύδοξος επηρέασε τον Αριστοτέλη ως προς
α. τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα.
β. την ποιητική του διάθεση.
γ. την πολιτική του δράση.
Μονάδες 10
Β4. α. Να γράψετε στο τετράδιό σας τον αριθμό που αντιστοιχεί σε καθεμία από τις λέξεις της Στήλης Α του παρακάτω πίνακα και δίπλα σε αυτόν το γράμμα της πρότασης από τη Στήλη Β που αντιστοιχεί στην ορθή σημασία της λέξης, σύμφωνα με το κείμενο του Αριστοτέλη.
(μονάδες 5)
β. Να γράψετε μία περίοδο λόγου με καθεμία από τις λέξεις της Στήλης Α του παρακάτω πίνακα. Να χρησιμοποιήσετε την κάθε λέξη με διαφορετική σημασία από εκείνη που της δίνει ο Αριστοτέλης στο αρχαίο κείμενο. Οι λέξεις πρέπει να είναι στο ίδιο μέρος του λόγου και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιονδήποτε γραμματικό τύπο.
(μονάδες 5)
1. μέσον
α. κάθε τι που χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση ενός σκοπού
β. το μεσαίο ή κεντρικό σημείο
2. πράξεις
α. ενέργειες για την πραγματοποίηση ενός έργου
β. διοικητικές ενέργειες, αποφάσεις στο πλαίσιο λειτουργίας του κράτους.
3. στοχαστική
α. που έχει για στόχο
β. που σκέφτεται
4. απείρου
α. που δεν έχει πείρα
β. που είναι απεριόριστα μεγάλο
5. φρόνιμος
α. που σκέφτεται λογικά, με σύνεση
β. που είναι υπάκουος, ήσυχος
Μονάδες 10
Β5. ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Μάρκος Αυρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτόν, 5.1
Στο έργο του Τὰ εἰς ἑαυτόν ο Ρωμαίος στωικός φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος συμβουλεύει τον εαυτό του για την επίτευξη της φιλοσοφικής ζωής.
— Όταν σηκώνεσαι με κακή διάθεση το πρωί, έχε πρόχειρη την σκέψη: «Σηκώνομαι για να επιτελέσω το έργο του ανθρώπου. Και στεναχωριέμαι ακόμη, που πάω να κάνω αυτό για το οποίο γεννήθηκα και βγήκα στον κόσμο; Ή μήπως γεννήθηκα για να μένω ξαπλωμένος και να ζεσταίνομαι μες στα στρώματα;».
— Μα αυτό μ’ ευχαριστεί περισσότερο!
— Γεννήθηκες, λοιπόν, μόνο για την ευχαρίστηση; Μόνο για να παθαίνεις και όχι για να ενεργείς; Δεν βλέπεις τα μικρά φυτά, τα σπουργίτια, τα μυρμήγκια, τις αράχνες, τις μέλισσες, που το καθένα τους επιτελεί το έργο του συμβάλλοντας, στο μέτρο που του αναλογεί, στην τάξη του κόσμου; Κι εσύ, από την άλλη, δεν θες να κάνεις αυτά που αναλογούν στους ανθρώπους. Δεν βιάζεσαι να κάνεις αυτό που υπαγορεύει η φύση σου.
— Ναι, μα πρέπει να αναπαυόμαστε κιόλας.
— Πρέπει, συμφωνώ. Ακόμα και γι’ αυτό, η φύση έχει δώσει το σωστό μέτρο, όπως μας έδωσε και το μέτρο του φαγητού και του πιοτού. Εσύ όμως πας να ξεπεράσεις το μέτρο, προχωράς πέρα από το αρκετό –στις πράξεις όχι ακόμη, αλλά μέχρι εκεί που σε παίρνει.
(μετάφραση Γ. Αβραμίδης)
Αφού μελετήσετε το παραπάνω μεταφρασμένο απόσπασμα από το έργο Τὰ εἰς ἑαυτόν και το απόσπασμα από τα Ἠθικὰ Νικομάχεια που σας δόθηκε, να διακρίνετε τι είναι αυτό που καθορίζει το μέτρο:
α) κατά τον Μάρκο Αυρήλιο (μονάδες 5) και
β) κατά τον Αριστοτέλη στον τελικό ορισμό της αρετής (μονάδες 5).
Μονάδες 10
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 1.75 (έκδ. Oxford Classical Texts)
Πριν από την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Αθηναίοι εξηγούν
στους Λακεδαιμονίους για ποιους λόγους ανέλαβαν την ηγεμονία
της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
Ἆρ’ ἄξιοί ἐσμεν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, καὶ προθυμίας ἕνεκα τῆς τότε καὶ γνώμης ξυνέσεως ρχῆς γε ἧς ἔχομεν τοῖς Ἕλλησι μὴ οὕτως ἄγαν ἐπιφθόνως διακεῖσθαι; Καὶ γὰρ αὐτὴν τήνδε ἐλάβομεν οὐ βιασάμενοι, λλ’ ὑμῶν μὲν οὐκ ἐθελησάντων παραμεῖναι πρὸς τὰ ὑπόλοιπα τοῦ βαρβάρου, ἡμῖν δὲ προσελθόντων τῶν ξυμμάχων καὶ αὐτῶν δεηθέντων ἡγεμόνας καταστῆναι· ἐξ αὐτοῦ δὲ τοῦ ἔργου κατηναγκάσθημεν τὸ πρῶτον προαγαγεῖν αὐτὴν ἐς τόδε, μάλιστα μὲν ὑπὸ δέους, ἔπειτα καὶ τιμῆς, ὕστερον καὶ ὠφελίας. Καὶ οὐκ ἀσφαλὲς ἔτι ἐδόκει εἶναι τοῖς πολλοῖς πηχθημένους, καί τινων καὶ ἤδη ποστάντων κατεστραμμένων, ὑμῶν τε ἡμῖν οὐκέτι ὁμοίως φίλων, ἀλλ’ ὑπόπτων καὶ διαφόρων ὄντων, ἀνέντας κινδυνεύειν· καὶ γὰρ ἂν αἱ ἀποστάσεις πρὸς ὑμᾶς ἐγίγνοντο. Πᾶσι δὲ νεπίφθονον τὰ ξυμφέροντα τῶν μεγίστων πέρι κινδύνων εὖ τίθεσθαι.
Γ1. Να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του παρακάτω αποσπάσματος: «Ἆρ’ ἄξιοί ἐσμεν […] ἡγεμόνας καταστῆναι».
Μονάδες 10
Γ2. Ποιους λόγους επικαλούνται οι Αθηναίοι για το γεγονός ότι ανέλαβαν την ηγεμονία της Αθηναϊκής Συμμαχίας;
Μονάδες 10
Γ3.α. «ἐξ αὐτοῦ δὲ τοῦ ἔργου […] ἀνέντας κινδυνεύειν»: στο παραπάνω απόσπασμα να εντοπίσετε τα απαρέμφατα (μονάδες 3) και να μεταφέρετε το καθένα από αυτά στο β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ίδιου χρόνου και της ίδιας φωνής (μονάδες 3). (μονάδες 6)
Γ3.β. «καὶ γὰρ ἂν αἱ ἀποστάσεις πρὸς ὑμᾶς ἐγίγνοντο»: να ξαναγράψετε την πρόταση μεταφέροντας όλους τους κλιτούς τύπους της στον άλλο αριθμό
(μονάδες 4).
Μονάδες 10
Γ4.α. «Ἆρ’ ἄξιοί ἐσμεν […] ἐπιφθόνως διακεῖσθαι;»: να μεταφέρετε την περίοδο στον πλάγιο λόγο εξαρτώντας την από τη φράση «Ἀθηναῖοι ἠπόρουν…», κάνοντας όλες τις απαραίτητες αλλαγές.
(μονάδες 6)
Γ4.β. Στο απόσπασμα «Καὶ γὰρ αὐτὴν […] ἡγεμόνας καταστῆναι» να εντοπίσετε τις λέξεις που λειτουργούν συντακτικά ως αντικείμενα και τους ρηματικούς τύπους από τους οποίους εξαρτώνται.
(μονάδες 4)
Μονάδες 10
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ
