Μαύρη μέρα
Η μαύρη μέρα δεν ξεκινάει από μόνη της στραβά. Δεν εξαρτάται από τον καλό ή τον κακό καιρό. Δεν εξαρτάται από την διάθεση των γύρω σου. Έγκειται στο πώς βλέπεις και αντιμετωπίζεις εσύ την μέρα σου. Στο πώς θα βιώσεις την κάθε στιγμή. Συμβαίνει συχνά να ξυπνάς το πρωί και μηχανικά να κάνεις το ο,τιδήποτε. Να φας πρωινό, να ντυθείς, να πας στην δουλειά σου. Συμβαίνει την στιγμή που βλέπεις μόνο το αρνητικό, που σκέφτεσαι ότι όλα πηγαίνουν λάθος, που νιώθεις μη ικανοποιημένος από την δουλειά σου, από τις σχέσεις σου, από την οικογένεια σου. Η μαύρη μέρα κάνει τον κάθε ένα, να στέκεται στο αρνητικό και να το γιγαντώνει στο μυαλό του. Σε κάνει να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να αισιοδοξήσεις, να μην ελπίζεις σε κάτι καλό. Είναι θέμα οπτικής και διάθεσης το πώς θα δεις το καλό. Όμως όσο και να θες, δεν γίνεται όλες οι μέρες να είναι καλές. Η προσπάθεια που γίνεται, να πείσεις τον εαυτό σου, πώς είναι αναγκαίο να είσαι καλά, τις πιο πολλές φορές σε “φορτίζει”, χειρότερα. Απλώς κάποια στιγμή, το μυαλό πρέπει να αποδεχτεί ότι έχεις δικαίωμα και εσύ να μην είσαι καλά. Έχεις δικαίωμα να μην αισιοδοξείς. Έχεις δικαίωμα, να πιεστείς και να μην είσαι εσύ αυτός που θα πρέπει ενδεχομένως να βοηθήσει τους άλλους. Το χρέος μας πρωτίστως, πρέπει να είναι, ότι ο εαυτός μας είναι καλά. Κατά αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετέπειτα τους γύρω μας.
