Λατινικά Γ´ Λυκείου:  Κείμενα 28, 29, 30 (Κριτήριο αξιολόγησης)

Λατινικά Γ´ Λυκείου:  Κείμενα 28, 29, 30 (Κριτήριο αξιολόγησης)

Ι. Να μεταφραστούν τα παρακάτω αποσπάσματα:

Aesopi nostri Licinus servus tibi notus, Romā Athenas fugit. Is Athenis apud Patronem Epicureum paucos menses pro libero fuit, inde in Asiam abiit. Postea Plato quidam Sardianus, cum eum fugitivum esse ex Aesopilitteris cognovisset, hominem comprehendit et in custodiam Ephesi tradidit. Νoli spectare quanti homo sit.

Cum Octavianus post victoriam Actiacam Romam rediret, homo quidam ei occurrit corvum tenens; eum istituerat haec dicere: «Ave Caesar victor imperator». Id exemplum sutōrem quendam incitavit, ut corvum docēret parem salutatiōnem.

Hic vero, iudices, et fuit in Asia et viro fortissimo, parti suo, magno adiumento in periculis, solacio in laboribus, gratulationi in victoria fuit. Et si habet Asia suspicionem quandam luxuriae, Murenam laudare debemus, quod Asiam vidit sed in Asia continenter vixit. Quam ob rem accusatōres non Asiae nomen Murēnae* obiecērunt

 (Μονάδες 20)

 

Β. Παρατηρήσεις

Β1. Να γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις:

tibi: ο ίδιος τύπος στο α´ πρόσωπο

quidam: δοτική ενικού στο γένος και στον αριθμό που βρίσκεται

victoriam: αιτιατική πληθυντικού

hominem: ονομαστική ενικού

Asia: αφαιρετική ενικού

homo: γενική ενικού

tenens: γενική πληθυντικού

Octavianus: γενική πληθυντικού

salutem: αφαιρετική πληθυντικού

suspicionem: κλητική ενικού

victor: ονομαστική πληθυντικού

paucos: ο ίδιος τύπος στον συγκριτικό και υπερθετικό

parti: γενική πληθυντικού

(Μονάδες 15)

Β2. Να γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθένα από τους παρακάτω ρηµατικούς τύπους:

tradidit: 3^ο ενικό οριστικής ενεστώτα και παρατατικού της ενεργητικής φωνής

redire: 2^ο ενικό και πληθυντικό υποτακτικής ενεστώτα της ενεργητικής φωνής

debemus: 3^ο ενικό οριστικής μέλλοντα και παρακειμένου

vixit: 1^ο ενικό και πληθυντικό στον ίδιο χρόνο στην υποτακτική στον ίδιο χρόνο

habet: το ίδιο πρόσωπο στην υποτακτική παρατατικού της ενεργητικής φωνής και της παθητικής φωνής

fuit: προστακτική ενεστώτα

abiit: απαρέμφατο ενεστώτα

cognovisset: μετοχή μέλλοντα

spectare: ο ίδιος τύπος στον μέλλοντα

(Μονάδες 15)

 

Γ1. Να συµπληρώσετε τα κενά, ώστε να φαίνεται ο συντακτικός ρόλος της κάθε λέξης.

Licinus: είναι …………………………. στο ……………………….

apud Patronem: είναι …………………………. στο ……………………..

eum: είναι …………………………. στο ……………………….

in custodiam: είναι …………………………. στο ……………………….

Actiacam: είναι …………………………. στο ……………………….

magno: είναι …………………………. στο ……………………….

Asiam: είναι …………………………. στο ……………………….

Aesopi: είναι …………………………. στο ……………………….

tibi: είναι …………………………. στο ……………………….

ei: είναι …………………………. στο ……………………….

tenens: είναι …………………………. στο ……………………….

 

(Μονάδες 10)

 

Γ2. Να μετατρέψετε την ενεργητική σύνταξη σε παθητική στις παρακάτω προτάσεις:

α)Diu sutor operam frustra impendebat

 

β)Sutor, cupidus pecuniae, eum Caesari attulit.

 

 

(Μονάδες 7)

 

 

Γ3. Νoli spectare. Nα δηλωθεί η απαγόρευση με τον άλλο τρόπο εκφοράς.

(Μονάδες 4)

 

Γ4. Licinus servus. Να αναλύσετε την παράθεση σε δευτερεύουσα αναφορική πρόταση.

(Μονάδες 4)

 

 

Γ5. homo quidam ei occurrit corvum tenens; Να τρέψετε την πρόταση σε απαρεμφατική με εξάρτηση Scriptor narrat.

(Μονάδες 4)

 

Γ6. ob rem. Να δηλώσετε το εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο χρησιμοποιώντας την πρόθεση ex.

(Μονάδα 1)

 

Δ. Να γράψετε δίπλα σε κάθε λέξη της στήλης Α τον αριθμό της λέξης της στήλης Β με την οποία σχετίζεται ετυμολογικά.

Α	Β
fugit	ιμπεριαλισμός
homo	μεγάλος
imperator	ντοκτορά
magno	ουμανισμός
docēret	φυγάς

(Μονάδα 10)

 

Ε. Να σημειώσετε αν οι παρακάτω προτάσεις είναι σωστές ή λανθασμένες:

1. Η ποίηση των κικερώνειων χρόνων διακρινόταν για την ποσότητα και όχι για την ποιότητά της.
2. Μετά το 90 π.Χ. δημιουργούνται έργα μικρής διάρκειας.
3. Στο πρώτο τμήμα της κλασικής εποχής δεσπόζει ο λαμπερός κικερώνειος λόγος.
4. Οι Ρωμαίοι συχνά αλλοιώνουν ή μεταμορφώνουν τα ελληνικά είδη (π.χ. σάτιρα) ή παράγουν νέα είδη (π.χ. ελεγεία).
5. Ο Οράτιος επηρεάστηκε από τους αρχαϊκούς λυρικούς.
6. Τον 6ο αιώνα μ.Χ. αρχίζει ο λατινικός Μεσαίωνας.
7. Η συστηματική καλλιέργεια της λατινικής και η παραγωγή αξιόλογων κειμένων έγινε μετά την ιστορική «συνάντηση» των Ρωμαίων με τους Έλληνες το 240 μ.Χ.
8. Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας ο ρήτορας συνέγραψε εκατό λόγους με πολιτικό ή δικανικό περιεχόμενο.
9. Στο δεύτερο τμήμα της κλασικής εποχής ανθεί η πεζογραφία.
10. Στην κλασική εποχή η λατινική λογοτεχνία διανύει ένα στάδιο μαθητείας, πειραματισμών και πολυποίκιλης ανίχνευσης.

(Μονάδα 10)