Τρεις εβδομάδες πριν την αυλαία, η τελική στροφή προς τις Πανελλήνιες
Ως καθηγητές που προετοιμάζουμε μαθητές για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, βρισκόμαστε κάθε άνοιξη μπροστά στην ίδια γνώριμη, αλλά πάντα συγκινητική εικόνα. Νέοι άνθρωποι να στέκονται στην αφετηρία μιας δοκιμασίας που ξεπερνά το καθαρά γνωστικό πεδίο και αποτελεί την πρώτη τους μεγάλη μάχη! Πρόκειται για έναν αγώνα αυτοπειθαρχίας, επιμονής και ωριμότητας. Και τώρα, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από την έναρξη, έχει φτάσει η ώρα της τελικής στροφής.
Αυτές οι μέρες είναι ο επίλογος μιας χρονιάς σκληρής δουλειάς, η συμπύκνωση όλης της προσπάθειας. Είναι ο καιρός που δοκιμάζεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά κυρίως ο χαρακτήρας. Οι μαθητές μας οφείλουν να επιδείξουν πειθαρχία, ευελιξία ηρεμία, αλλά και εγρήγορση. Αυτή την περίοδο, δε χρειάζονται υπερβολές ούτε βεβιασμένες κινήσεις. Αντίθετα, προέχει η οργανωμένη επανάληψη, η εμπέδωση των βασικών σημείων της θεωρίας των ασκήσεων, η διαχείριση του χρόνου.
Πρακτικά, οι μαθητές καλούνται να εργαστούν μεθοδικά, προσεγγίζοντας παλιά θέματα Πανελληνίων εξετάσεων, κάνοντας προσομοιώσεις και ανασκόπηση λαθών. Απαιτείται επαρκής ύπνος, ήπια σωματική άσκηση, υγιεινή διατροφή, καθώς το μυαλό χρειάζεται φροντίδα, για να αποδώσει. Και πάνω απ’ όλα, χρειάζεται πίστη στις δυνάμεις τους και στην πορεία που έχουν διανύσει!
Κι εμείς, οι εκπαιδευτικοί στεκόμαστε διακριτικά και ουσιαστικά δίπλα τους. Σε αυτή τη φάση, η παρουσία μας γίνεται λιγότερο καθοδηγητική και περισσότερο εμψυχωτική. Ξέρουμε καλά ότι η γνώση έχει ήδη μεταγγιστεί και αυτό που απομένει είναι η πνευματική τους ετοιμότητα και η ψυχική τους ισορροπία. Βλέποντάς τους, λοιπόν, να προχωρούν με σοβαρότητα και ήθος, νιώθουμε την ηθική ικανοποίηση που καμιά επιτυχία δεν μπορεί να αντικαταστήσει. Νιώθουμε υπερηφάνεια όχι για τη δική μας συμβολή, αλλά για τη δική τους πρόοδο, για τον τρόπο που μετουσίωσαν την καθοδήγηση σε προσωπικό μόχθο και τον μόχθο σε εσωτερική δύναμη.
Είναι βαθιά συγκινητικό να βλέπεις έναν μαθητή σου να ωριμάζει μπροστά στα μάτια σου. Να θυμάσαι τις πρώτες του εκθέσεις, τις αμήχανες απορίες, τις στιγμές αμφιβολίας και να τον βλέπεις τώρα να στέκεται μπροστά στο αύριο με αξιοπρέπεια και ελπίδα. Και κάπου εκεί σκέφτεσαι ότι το έργο σου έπιασε τόπο.
Οι τρεις αυτές εβδομάδες αποτελούν τη γέφυρα προς τη δικαίωση των κόπων. Όπως γράφει ο Ελύτης, «αν δε στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη γη, ποτέ σου δε θα μπορέσεις να σταθείς». Αυτό ακριβώς καλούνται να κάνουν οι μαθητές, δηλαδή να πιστέψουν στο βήμα που έρχεται, να σταθούν με θάρρος στο ύψος του στόχου τους. Η τελική στροφή δεν είναι μόνο για τους μαθητές· είναι και για εμάς, τους δασκάλους. Πρόκειται για τη στιγμή που ξαναθυμόμαστε, γιατί αγαπήσαμε αυτό το λειτούργημα! Στο τέλος ο καρπός της εκπαίδευσης δεν είναι μόνο η επιτυχία, αλλά το ήθος που χτίζεται μέσα από τη μαθησιακή διαδικασία.
Εύχομαι από καρδιάς Επιτυχία σε όλους τους μαθητές! Προχωρήστε με πίστη, σύνεση και τόλμη για την κατάκτηση των στόχων σας!
Δημήτρης Κομποχόλης
Φιλόλογος – συγγραφέας
