Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Α´ Γυμνασίου: Ασκήσεις στον τονισμό

θηκη

τεχνην

λεγω

λογε

λόγον

οινε

σταδιον

βελος

περιβολος

βωλε

αδυτον

ταυρε

ναυλος

γενναιε

κτηνος

κωμην

μεσον

κωμης

τροπος

τεκτονων

λογων

ρητορ

νεος

δουλε

βωλος

πληρης

ταυρος

πληρες

δουλων

γερων

δουλος

πεμπω

γενναιων

ποιμενες

οινος

πατερες

γενναιος

εδαφος

μηκος

γηρως

ζευγος

δεσμος

οικτος

πληρων

ρωμη

μικρος

ρητωρ

σοφος

ψηφος

σοφε

χωρος

σωφρων

πολεμων

σωφρον

τραπεζης

γερον

ανθρωπων

εμπορων

τοιχος

στρατιωτης

κινδυνος

στρατιωτην

κωμη

γλωσσης

νησος

ποιητης

νησε

εμπορε

νησων

θυμος

τρεφω

καμηλος

εμπορος

θυμε

1.Καμία λέξη δεν τονίζεται πιο πάνω από την προπαραλήγουσα

Π.χ. ἐλέγομεν

2.Όταν η λήγουσα είναι μακρόχρονη, η προπαραλήγουσα δεν τονίζεται

Π.χ. Ἡ τράπεζα, τῆς τραπέζης 

3.Η προπαραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει πάντοτε οξεία

Π.χ. πείθομαι

4.Κάθε βραχύχρονη συλλαβή, όταν τονίζεται, παίρνει πάντοτε οξεία

Π.χ. τόπος

5.Η μακρόχρονη παραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει πάντοτε οξεία εμπρός από μακρόχρονη λήγουσα(ή μακρό προ μακρού οξύνεται) 

Π.χ. θήκη

6.Η μακρόχρονη παραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει πάντοτε περισπωμένη εμπρός από βραχύχρονη λήγουσα(ή μακρό προ βραχέως περισπάται)

Π.χ. χῶρος

7.Η ονομαστική, αιτιατική και κλητική των ονομάτων, όταν τονίζεται στη λήγουσα, κανονικά παίρνει οξεία

Π.χ. Ὁ ποιητής, τόν ποιητήν, ὦ ποιητά.

8.Η μακροκατάληκτη γενική και δοτική των ονομάτων, όταν τονίζεται στη λήγουσα, παίρνει περισπωμένη

Π.χ. τοῦ ποιητοῦ, τῷ ποιητῇ

9.Όλοι οι δίφθογγοι είναι μακρόχρονοι, εκτός το αι και οι, όταν βρεθούν στο τέλος της λέξης

Π.χ. οἱ νῆσοι, τοῖς νήσοις

10.Όσες λέξεις αρχίζουν από υ ή ρ παίρνουν δασεία. Επίσης δασεία παίρνουν τα άρθρα (ὁ,ἡ,οἱ,αἱ)

Π.χ. ὑγρός, ῥήτωρ