Συναντήσεις στην Εποχή της Κυριαρχίας της Εικόνας. Βλέμμα – Χειραψία – Λόγος – Ίχνος
Βασικές πληροφορίες
- Tίτλος: Συναντήσεις στην Εποχή της Κυριαρχίας της Εικόνας. Βλέμμα – Χειραψία – Λόγος – Ίχνος
- Ημερομηνίες: 15-16 Νοεμβρίου 2025, 11:00 π.μ.-3:00 μ.μ.
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Διοργάνωση: ΚΕΣ
- Ανοικτό σε: Όλους/ες (περιορισμένος αριθμός θέσεων)
- Περίοδος αιτήσεων: 22 Σεπτεμβρίου-22 Οκτωβρίου 2025
- Ακαδημαϊκός συντονισμός: Γιώργος Ξένος (Καλλιτέχνης, CHS Visiting Artist 2020-2021)
- Συντονισμός δραστηριότητας: Mατίνα Γκόγκα (ΚΕΣ)
- Τηλέφωνο και email επικοινωνίας: (+30) 27520 47030, εσωτ.: 1, matina.goga@chs.harvard.edu
Περιγραφή
Το ΚΕΣ, στο πλαίσιο της ετήσιας σειράς εργαστηρίων, στοχεύει στην υποστήριξη των Ελληνικών Σπουδών και του ευρύτερου πεδίου των Ανθρωπιστικών Επιστημών και στην προσφορά διαγενεακών, διεπιστημονικών ευκαιριών δια βίου μάθησης για το ευρύ κοινό.
Το πρώτο εργαστήριο ΚΕΣ για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά θα εστιάσει στην τέχνη. Ο καλλιτέχνης Γιώργος Ξένος, θα μας υποδεχθεί στο ατελιέ του και θα συντονίσει το εργαστήριο με θέμα: Συναντήσεις στην Εποχή της Κυριαρχίας της Εικόνας. Βλέμμα – Χειραψία – Λόγος – Ίχνος.
Σε αυτό το εργαστήριο θα γίνει αναφορά στην εικόνα ως παγκόσμιο μέσον επικοινωνίας. Από τα συμβατικά μέσα στην τεχνητή νοημοσύνη. Το ίχνος ως ψυχογράφημα.
Η τέχνη, η εικόνα, δεν έχει όρια, είναι παγκόσμια, διαχρονική, την αντιλαμβάνονται όλοι, είναι παρτιτούρα μνήμης η δυνατότητα της φαντασίας. Όταν η τέχνη βρυχάται χάνονται τα όρια.
Με βάση την κυριαρχία της εικόνας, από την αρχαιότητα έως σήμερα, το ίχνος εξακολουθεί να μεταφέρει μνήμες από το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον, εξελίσσοντας τη μνήμη από συμβατική σε ψηφιακή και τεχνητή νοημοσύνη, σε παγκόσμια επικοινωνία.
Ο άνθρωπος, για την ανάγκη της επαφής και επικοινωνίας, ανακάλυψε το ίχνος ως αναγνωρίσιμο μέσον αφήνοντας στο πέρασμά του σύμβολα από την εμπειρία του στην ύπαρξη. Το ίχνος είναι ψυχογράφημα.
Σήμερα, στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας και την εξέλιξή της σε τεχνητή νοημοσύνη διαχειριζόμαστε την παγκόσμια πληροφορία μειώνοντας τον χρόνο επεξεργασίας.
Ζούμε την πιο σημαντική εποχή του πολιτισμού του ανθρώπου, γιατί η τέχνη, με το ίχνος να πρωταγωνιστεί, καταγράφει την αλήθειά της.
Η Τέχνη μιλάει στακάτα και οι εικόνες της δεν προσποιούνται, είναι αυτό που είναι. Με το μεγαλύτερο εργαλείο της, τη φαντασία, σε ωθεί να δεις τα πράγματα αλλιώς. Αρχικά να φανταστείς και έπειτα να ενεργοποιηθείς. Γιατί η αλλαγή έρχεται όταν αποφασίσουμε οι κλίμακες να εγκαταλείπουν άναρχα το φυσικό τους μέγεθος αγγίζοντας την υπερβολή. Άλλωστε μετά την υπερβολή έρχεται η αναγέννηση, γεννιέται το καινούργιο, ο εγκέφαλος είναι ένας θηριώδης κβαντικός επεξεργαστής.
Γιατί η ίδια η τέχνη είναι επαναστατική πράξη που ενέχει μέσα της την υπέρβαση, την τραγικότητα, την ελευθερία. Ο ρόλος των Τεχνών είναι να υπογραμμίζουν στη μνήμη το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για το επέκεινα του πολιτισμού μας διασχίζοντας το σύμπαν.
Ζούμε σε μια εποχή που αλλάζει…
Χειραψία
Άγγιγμα του μέρους αντί του όλου (σώματος), πλήρες νοημάτων. Ο ζωγράφος, ειδικά, τείνει, μέσω της χειραψίας, χείρα επικοινωνίας με τον εν δυνάμει αποδέκτη του έργου του και όχι μόνον.
Είναι ένα είδος επικύρωσης και σιωπηλής συμφωνίας, η χειραψία.
Είναι τιμητικά εμβληματική αναγνώριση ισοτιμίας. Ο καλλιτέχνης παραχωρεί, έστω και στιγμιαία, σε κάποιον άλλον τη χρήση και «κατοχή» τού κατ’ εξοχήν μέσου της έκφρασης και της δύναμής του: του χεριού του.
Η αποποίηση της χειραψίας ακυρώνει την οποιαδήποτε επικοινωνία, όχι μόνον τη στιγμή που συμβαίνει, αλλά και στη συνέχεια δεν αφήνει πολλές ελπίδες για το μέλλον της σχέσης, σε όποιο επίπεδο.
Για έναν ζωγράφο, σημειολογικά, είναι πολύ γενναιόδωρη πράξη εμπιστοσύνης προς τον απέναντι.
Η χειραψία μετέχει της ιδέας ενός στιγμιαίου, minimal χειρονομιακού δρώμενου. Είναι ένα «στιγμιότυπο», μια στιγμή ζωντανού έργου τέχνης, που μετέχει ενεργά σε μία εικαστική θεατρική πράξη.
Ίχνος – Εικόνα – Γραφή
Η καλλιτεχνική δημιουργία συνεχώς μετατοπίζεται αλλάζοντας μορφή και περιεχόμενο, γεγονός που οδηγεί στην ανάγκη να μελετηθεί εκ νέου το πνευματικό προϊόν της ως ιδιαίτερο γνωστικό και πολιτιστικό αντικείμενο της εννοιακής δόμησης του ανθρώπου.
Η τέχνη, η καταγωγή της οποίας αρχίζει από το ίχνος, σιωπηλή αλλά διαρκώς ομιλούσα, διερμηνεύοντας νοήματα, προδιαγράφει τον σημασιολογικό της ορίζοντα: συγκροτεί, δημιουργεί, παράγει παιδεία και πολιτισμό, δυνάμεις θαυμαστές προς όφελος του ανθρώπου παγκόσμια.
Πάντα με απασχολούσε το ίχνος, η εικόνα και η γραφή, ως μία άλλη διάσταση της γνώσης, ενισχύοντας με νέες αξίες το βλέμμα, την καλλιέργεια, την κριτική σκέψη, την πρόσβαση σε καινούρια νοητικά επίπεδα.
Η εξέλιξη του ίχνους σε εικόνα δημιουργεί τη γραφή εντυπώνοντας ταυτόχρονα την πληροφορία στη μνήμη. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος ως αυτοκινούμενη πληροφορία, βάζει τάξη στην αταξία, δημιουργώντας έτσι το συντακτικό της εικόνας.
Η γραφή, ως αξία διαχρονική, με κεντρικό άξονα την ανθρώπινη ύπαρξη, αναπτύσσει μία διαλεκτική, ανάγοντας στην πραγματική διάσταση και σημασία του το καλλιτεχνικό προϊόν.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, μέσω γραφής αφήνει ίσκιο στον μύθο, στο μέλλον, δημιουργώντας έτσι τον πολιτισμό του.
