Κριτική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια Ο εκπαιδευτικός σε κάθε εποχή και σε κάθε λαό ποτέ δεν ήταν ένας απλός επαγγελματίας. Αποτελούσε σε σημαντικό βαθμό – ανάλογα με το πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο – μια μορφή πρότυπου για τους εκπαιδευόμενους. Με δεδομένο ότι το σχολείο αποτελούσε τη δεύτερη και μοναδική εναλλακτική «θεσμική φωλιά αγωγής» παράλληλα με την αντίστοιχη οικογενειακή από τις πολύ μικρές ηλικίες μέχρι εκείνες της εφηβείας και της ενηλικίωσης, ο εκπαιδευτικός επιτελεί το ρόλο του ως κεντρικό πρόσωπο επί της σκηνής.

Του Νίκου Τσούλια Είμαστε μια μικρή μειοψηφία. Χρόνια και χρόνια είμαστε μειοψηφία στη χώρα μας. Και ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι σπουδάζουν και εκπαιδεύονται, ενώ όλα και περισσότερα βιβλία μάς επισκέπτονται, εμείς οι βιβλιοφάγοι παραμένουμε μια μικρή ομάδα. Και θέλουμε να αλλάξουμε αυτή την «εικόνα». Γι’ αυτό θέλουμε να γίνουμε μια ευρεία τάση σ’ όλη τη ανθρωπότητα και φωνάζουμε: «Βιβλιοφάγοι όλων των χωρών ενωθείτε»!

Του Νίκου Τσούλια Ζηλεύω τους φιλόλογους, όχι γενικά και αόριστα γιατί είναι ο «κορμός» του εκπαιδευτικού επαγγέλματος αλλά γιατί το όλο πεδίο της διδασκαλίας των είναι αξιοζήλευτο και θαυμαστό, γιατί έχουν περισσότερες παιδαγωγικές ευκαιρίες μέσα στη σχολική αίθουσα από κάθε άλλη ειδικότητα εκπαιδευτικών.

ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Θέματα 2000–2001–2002–2003–2004–2005–2006–2007–2008–2009–2010 –2011–2012–2013–2014 Απαντήσεις 2000–2001–2002–2003–2004–2005–2006–2007–2008–2009–2010 –2011–2012-2013–2014

Του Νίκου Τσούλια Είναι προσωπική γνώμη μου αλλά και ισχυρή πίστη μου. Ο Οδυσσέας, ο Δον Κιχώτης και ο Μικρός Πρίγκιπας – τηρουμένων των αναλογιών, των πολιτιστικών μεγεθών και των συμβολισμών

Του Νίκου Τσούλια        Αναρωτιέμαι και εκπλήσσομαι και θαυμάζω ως προς τη δύναμη που έχει μια ρηξικέλευθη επαναστατική παρατήρηση. Τι αλλαγές φέρνει στην ιστορία του...