Αταξινόμητα

Συνεχίζοντας το διαδικτυακό καλοκαιρινό μας ταξίδι, ανά την Ελλάδα, επέλεξα ως προορισμό γι’ αυτή την εβδομάδα, ένα νησί, που ναι μεν διακρίνεται για την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του, αλλά συνάμα δε στερείται του πλούσιου ιστορικού και πολιτιστικού υποβάθρου, όπως καθετί ελληνικό. Η γνώση εξάλλου, ιδίως επί των ημερών μας, αποτελεί ασπίδα σε κάθε δεινό, που φαντάζει ανίκητο στα μάτια των αδαών. Γνωρίζοντας την ιστορία και τον πολιτισμό, όσων παραμένουν ελληνικά, γνωρίζουμε καλύτερα την ταυτότητά μας και κατά συνέπεια όλο μας το «είναι». Εύκολο να απαρνιόμαστε την ίδια μας τη μάνα (=Ελλάδα), δύσκολο όμως να την αγαπάμε, με το μεγαλείο της ανιδιοτέλειας, στις δύσκολες αυτές στιγμές. Αν εξάλλου, άπαντες ακολουθούσαμε το δρόμο της αδιαφορίας και της ισοπέδωσης των πάντων, δε θα υπήρχαν αρχές, αξίες και ιδανικά, για τα οποία, έστω και μια μικρή μειοψηφία αγωνίζεται ακόμα. Ευκαιρία είναι λοιπόν, μέσω αυτού του διαδικτυακού μας ταξιδιού, να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε περισσότερο το ίδιο μας το «είναι», για να είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε και το «είναι» των άλλων.

Λένε πως… η ομορφιά του κάθε νησιού, από τη θάλασσά του φαίνεται! Κι όχι μόνο… θα συμπληρώσω εγώ, αφού το νησί, στο οποίο θα ταξιδέψουμε σήμερα, κατορθώνει να συγκεντρώσει τις αρετές εκείνες, που είναι άξιες θαυμασμού από όλους ανεξαιρέτως. Η πανέμορφη Λευκάδα λοιπόν, που παντρεύει αρμονικά ήχους, χρώματα κι αρώματα, δε θα μπορούσε από το να αποτελεί την αφετηρία των φετινών μας διαδικτυακών διακοπών. Θέλετε, γιατί έχουμε χάσει κάθε αίσθηση του πραγματικά ωραίου; Θέλετε, γιατί η μόνη επιτυχής ανακύκλωση, επί των ημερών μας, είναι η ανακύκλωση των ανθρώπων, των απόψεων και των ιδεών; Ή μήπως, γιατί στην αδυναμία μας να παλέψουμε με τα κύματα… πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό; Όπως και να έχει, καθετί αληθινά κι όχι επιφανειακά όμορφο, είναι άξιο θαυμασμού και μόνο ευεργετικά επηρεάζει την οπτική, την αισθητική και την αντίληψη μας, ιδίως εν καιρώ κρίσης.

Έχουμε πει άπειρες φορές, πως ιατρικά… το υγιές της δράσης είναι η αντίδραση. Έχουμε αναδείξει το φιλότιμο, το σθένος και τον ηρωισμό των Ελλήνων διαχρονικά,

Άλλοι το ονομάζουν «τυχερό». Άλλοι το ονομάζουν «μοιραίο». Άλλοι το ονομάζουν «πάθος», που κατέληξε σε «λάθος», ή και αντίστροφα!

Όπως έχουμε πει πολλάκις, από αυτήν εδώ τη στήλη, η περίοδος που διανύουμε είναι η χειρότερη, που έχει γνωρίσει ο ελληνισμός στην ιστορία του. Οι...

Η 18η διοργάνωση της Art Athina είναι προ των πυλών, μετά από την περσινή της αισθητή απουσία.