Τίτλοι τέλους για το 2012! Μία από τις δυσκολότερες χρονιές για τον ελληνισμό, παραδίδει τη σκυτάλη στο γεμάτο προσδοκίες 2013. Το νέο έτος, θα μας βρει σίγουρα πιο συνειδητοποιημένους, καθώς με όποιον επιθετικό προσδιορισμό κι αν ωραιοποιούν οι κυβερνώντες την ισχύουσα πτώχευση, δεν παύει να επιβαρύνει την καθημερινότητά μας. Η μόνη ασπίδα σωτηρίας σε οποιαδήποτε αντιξοότητα είναι ο πολιτισμός του καθενός και κατά συνέπεια ο πολιτισμός των Ελλήνων. Η παιδεία, οι αρχές, η προσωπικότητα και η ψυχή του καθενός, χτίζουν και γκρεμίζουν τα μεγαλύτερα οικοδομήματα, γι’ αυτό ας γίνουμε επιτέλους περισσότερο υπεύθυνοι σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Κάνοντας μια σύντομη ανασκόπηση στο 2012, η μόνη λέξη που θεωρώ, ότι το χαρακτηρίζει είναι η λέξη απώλεια! Απώλεια πολλών Ελλήνων, στη μνήμη ή στη φυγή των οποίων, καταθέτω το μεγαλείο του σεβασμού και της τιμής μου. Απώλεια της οικονομικής μας αξιοπρέπειας, απώλεια της στοιχειώδους ελευθερίας μας, απώλεια της αισιοδοξίας μας, απώλεια του δικαιώματος να ονειρευόμαστε – χωρίς περιορισμούς. Στηριζόμενοι όμως στο ρητό, ότι πρέπει πρώτα να χάσουμε, για να μάθουμε πώς να κερδίζουμε, ας εκλάβουμε τα παθήματα ως μαθήματα. Το 2012 τέλειωσε πλέον, παίρνοντας μαζί του τις απώλειες και εγκαινιάζοντας μία αρχή. Αυτή την αρχή, που θα κάνουμε όλοι οι Έλληνες με την είσοδο του 2013, αφού διαθέτουμε πλέον εμπειρία στα δύσκολα.
Εν όψει λοιπόν της Πρωτοχρονιάς και των προσδοκιών που γεννά η κάθε αρχή, τα έθιμα του κάθε λαού προσδίδουν την ελπίδα για την πολυπόθητη καλοτυχία. Είτε πιάνουν, είτε όχι τα εκάστοτε γούρια του κάθε λαού, προσδίδουν μια ενδιαφέρουσα διαφορετικότητα. Πιο συγκεκριμένα, οι Ιταλοί μαγειρεύουν, μεταξύ άλλων, φακές για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, καθώς οι φακές συμβολίζουν την αφθονία, που εύχονται να αποκτήσουν στη ζωή τους. Απ’ την άλλη, οι Ισπανοί με την άφιξη του νέου χρόνου τρώνε δώδεκα σταφύλια, για να έχουν καλοτυχία τους επόμενους δώδεκα μήνες. Οι δε Εβραίοι γεύονται γλυκά, για να είναι «ζαχαρωτοί» οι μήνες της νέας χρονιάς. Ευρέως, ως απαγορευμένες τροφές, θεωρούνται οι ελιές, τα φασόλια και τα σύκα, από την παραμονή των Χριστουγέννων έως και τα Θεοφάνεια, που σύμφωνα με τους μύθους, φεύγουν οι καλικάτζαροι!
Στην Ελλάδα, με ιεροτελεστία μας βρίσκει το νέο έτος, σε ένα πλούσιο με φαγητά τραπέζι, και με τα φώτα να σβήνουν, όταν ο δείκτης του ρολογιού σημάνει την αλλαγή της ημέρας και του έτους. Σύμφωνα με τις παραδόσεις μας, όπως μας βρει το νέο έτος, έτσι θα μας συνοδεύσει, γι’ αυτό φροντίζουμε να τον υποδεχόμαστε καλοντυμένοι και γεμάτοι θετική ενέργεια. Όσο για τα ελληνικά σύμβολα καλοτυχίας, επικρατέστερο θεωρείται το ρόδι. Αποτελώντας σύμβολο γονιμότητας, αφθονίας και ευτυχίας, κατέχει την πρωτιά στα γούρια, από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Οι αρχαίοι Έλληνες, πριν κατοικήσουν σε ένα σπίτι, έσπαγαν ένα ρόδι στο κατώφλι του. Το σπάσιμο του ροδιού, συμβολίζει την «καλή αρχή». Έτσι, στην αλλαγή του χρόνου, το πιο τυχερό μέλος της οικογένειας σπάει το ρόδι και μπαίνουν όλοι «με το δεξί». Όσα σπόρια σκορπιστούν στο κατώφλι, τόσες ευχές της οικογένειας, θα πραγματοποιηθούν.
Εκτός από το τυχερό ρόδι όμως, τυχερός θεωρείται και εκείνος που θα έχει στο κομμάτι του το φλουρί της βασιλόπιτας, ενώ επίσης τα αμόλυντα από κακία και ζήλεια παιδιά, θεωρούνται η ιδανική επιλογή για «ποδαρικό». Ό,τι κι αν ανταποκρίνεται απ’ όλα τα παραπάνω στην πραγματικότητα, η πιο ευεργετική πεποίθηση είναι πως ο άνθρωπος ορίζει την τύχη του, με τις επιλογές του και κυρίως με το χαρακτήρα του. Εύχομαι λοιπόν ολόψυχα, να είναι πραγματικά «καλή χρονιά» αυτή που έρχεται σε ατομικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο. Μακάρι, να μην υπάρξουν άλλες απώλειες και η σκέψη όλων να είναι καθαρή και θετική, όσο κι αν επηρεάζεται από τα άσχημα, που μας επιβαρύνουν καθημερινά. Με υγεία, αγάπη και δημιουργία να πλημμυρίσει όλα τα σπίτια, το νέο έτος. Το ταξίδι της ζωής είναι σύντομο, αλλά συναρπαστικό, αρκεί να εστιάζουμε στα ευχάριστα κι όχι στα δυσάρεστα! Ευτυχές το 2013 για όλους!
