Η μελέτη των κειμένων του Ιωάννου αποτελεί μια απόπειρα πολλαπλά χρήσιμη και ερεθιστική ειδικά για όποιον ενδιαφέρεται να ερευνήσει τη «μικρο-ιστορία» της Θεσσαλονίκης όπως αναφέρει ο καθηγητής Γ. Αναστασιάδης τα κείμενα του Ιωάννου θέτουν επί τάπητος, ως μεθοδολογικό προαπαιτούμενο, το αίτημα μιας επαναπροσέγγισης των σχέσεων ιστοριογραφίας και λογοτεχνίας. Και το λογοτεχνικό του έργο μπορεί θαυμάσια να αξιοποιηθεί για ν’ αντλήσουμε στοιχεία για την ατμόσφαιρα και το χρώμα της εποχής αλλά και για το συγκεκριμένο βλέμμα του συγγραφέα που τη βιώνει. Αυτό συμβαίνει επειδή το ενδιαφέρον της οπτικής του εστιάζεται στο πνεύμα και στις ουσιώδεις «λεπτομέρειες» της καθημερινής ζωής των «αφανών» προσώπων. Εντοπίζεται, δηλαδή, σε ζωτικές περιοχές του ιστορικού βίου που όμως είναι αρκετά παραμελημένες από την επίσημη ιστοριογραφία. Στις συνοικίες, στις γειτονιές, στους δρόμους, σ’ όλους τους τόπους που χρωματισμένοι με την «ιστορική βαφή», που τους κάνει να ταξιδεύουν στο χρόνο, σχηματίζουν μια «άλλη» πόλη και δε λειτουργούν ως διάκοσμος, ως ντεκόρ, αλλά ως ζωντανοί οργανισμοί που μετέχουν στο ιστορικό γίγνεσθαι, ο καθένας με το δικό του στίγμα και τη δική του «γλώσσα». Εξάλλου, ο συνήθως πληκτικός και άνυδρος ιστοριογραφικός λόγος μετατρέπεται χάρη στη σμιλεμένη γραφή του Ιωάννου σε μια διαδρομή όχι μόνο συναρπαστική αλλά και παιδαγωγική.
Διαβάστε όλο το άρθρο σε μορφή pdf παρακάτω