Ζητήματα αρχαίου θεάτρου σε μορφή ερωταποκρίσεων: (4) Όρχηση, μουσική, θεατρικά μηχανήματα, θεατρικός χώρος

Ο χορός υπήρξε κυρίαρχος στα πρώτα στάδια εξέλιξης της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, αλλά σταδιακά ο ρόλος και η σημασία του μειώθηκαν. Σχολιάστε αναφερόμενοι στις ιστορικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα κατά τον 5ο και τον 4ο αιώνα π.Χ.

«Γενέθλια» της τραγωδίας θεωρείται η στιγμή κατά την οποία ο Θέσπις ὑπεκρίθη τῷ χορῷ, δηλαδή υπεισήλθε σε διάλογο με τον κορυφαίο του χορού, κατά πάσα πιθανότητα μεσούσης μιας παράστασης διθυράμβου.

Είναι πολύ πιθανόν, αν κρίνουμε από τους Πέρσες και από τις λοιπές γνωστές τραγωδίες του Αισχύλου, ότι ο τραγικός χορός στα πρώτα 50-60 χρόνια της ζωής του είδους —τότε αριθμούσε 12 μέλη — είχε ιδιαίτερα ενισχυμένο ρόλο στην παράσταση και ποσοτικά και ποιοτικά.

Με τον Σοφοκλή συνδέεται η αύξηση των μελών του τραγικού χορού από 12 σε 15. Στην τραγωδία του Σοφοκλή ο τραγικός χορός αποκρυσταλλώνει πια τον ρόλο του παρατηρητή των γεγονότων, ο οποίος κατά κανόνα δεν μετέχει ενεργά στην εξέλιξη της πλοκής, αλλά συμπαρίσταται ψυχολογικά στον πρωταγωνιστή, συμπυκνώνει στα άσματά του την ηθική, «διδακτική» ουσία των δρωμένων και ανάγει τη δράση στο Καθόλου με μυθολογικές και άλλες αναγωγές.

Πηγή: Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com