(Αριστοτέλης, 384-322, «Ρητορική», 1390b, 18)
(= ευγενική καταγωγή είναι να τιμάς τους προγόνους σου).
«ἐκεῖ μέν διά τό μή ἔντιμον εἶναι, ἀλλ᾽ἀπελαύνεσθαι τῶν ἀρχῶν, ἀγύμναστον καί οὐκ ἐρρωμένον γίγνεται».
(Πλάτων, 427 – 347, “Πολιτεία”, 8, 564d)
(= στην ολιγαρχία, επειδή δεν έχει καμιά εκτίμηση [ενν. η πρώτη τάξη της κοινωνίας, οι πλούσιοι] αλλά διώχνεται μακριά από την εξουσία παρουσιάζεται απροπαράσκευη και χωρίς δύναμη).
«ἐν δημοκρατίᾳ δέ τοῦτό που τό προεστός αὐτῆς, ἐκτός ὀλίγων. Καί τό μέν δριμύτατον αὐτοῦ λέγει τε καί πράττει, τό δ᾽ἄλλο περί τά βήματα προσῖζον βομβεῖ τε καί οὐχ ἀνέχεται τοῦ ἄλλα λέγοντος, ὥστε πάντα ὑπό τοῦ τοιούτου διοικεῖται, ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ χωρίς τινων ὀλίγων».
(= ενώ στη δημοκρατία αυτή η τάξη η πρώτη των πλουσίων – αναγνωρισμένων δημοφιλώνπροσωπικοτήτων – νομίζω έχει όλες τις εξουσίες εκτός από λίγες, και οι πιο επιτήδειοι άνθρωποι της τάξεως αυτής μιλούν γύρω στο βήμα και βουΐζουν σαν μελίσσια και δεν επιτρέπουν σε κείνον που έχει αντίθετη γνώμη* να μιλήσει· ώστε τα πάντα, εκτός από πολύ λίγα, σ’ αυτήν την πολιτεία διοικούνται από τέτοιους ανθρώπους).
* «νυνί δέ πολιτεύεσθε κατά συμμορίας. Ρήτωρ ἡγεμών καί στρατηγός ὑπό τούτῳ καί οἱ βοη(θη)σόμενοι τριακόσιοι, οἱ δ᾽ἄλλοι προσνενέμησθε οἱ μέν ὡς τούτους, οἱ δ᾽ὡς ἐκείνους».
(Δημοσθένης, 384-322, “Ολυνθιακός Β”, 29)
(= τώρα όμως πολιτεύεσθε κατά πολιτικές παρατάξεις – κόμματα, καθεμιά απ’ αυτές έχει επικεφαλής ένα ρήτορα, ως υπαρχηγό έναν στρατηγό και έχει ακόμη και τους τριακοσίους φωνασκούς (κλακαδόρους). Και σεις οι υπόλοιποι κατανέμεσθε προστιθέμενοι άλλοι στους μεν και άλλοι στους δε).
σχόλιο: Το κάθε κόμμα διαθέτει ένα πολιτικό αρχηγό, τον ρήτορα, τον πρόεδρο, έναν υπαρχηγό στρατηγό, τον αντιπρόεδρο και ακόμη τους 300 “βοησομένους” φωνασκούς, οπαδούς, χειροκροτητές για να επιδοκιμάζουν τους ρητόρες του ιδίου κόμματος και να αποδοκιμάζουν τους αντιθέτους.
Οιαδήποτε ομοιότητα με τη σημερινή κατάσταση της Βουλής είναι εντελώς συμπτωματική!!! αλλά ταιριάζει απόλυτα. Είμαστε ο ίδιος λαός και ας υποστηρίζουν οι ανοήμονες και ανοίκειοι τα περί αντιθέτου.
«μή φρένας ὑμῶν ἠλιθιώσῃ βροντῆς μύκημ᾽ἀτέραμνον».
(= μη σας τρελάνει και σας της βροντής του το μούγκρισμα), λέει ο Ερμής στο χορό των Ωκεανίδων για τον Προμηθέα).
«τούς προδότας γάρ μισεῖν ἔμαθον, κοὐκ ἔστι νόσος τῆσδε ἥντιν᾽ἀπέπτυσα μᾶλλον».
(Αισχύλος, 525-456, “Προμηθεύς Δεσμώτης” 1061-1062, 1068-1070)
(= γιατί διδάχτηκα να μισώ τους προδότες και από την προδοσία δεν υπάρχει χειρότερη αρρώστια).
«ἄτιμον δέ παντάπασι μηδένα εἶναι μηδέποτε μηδ᾽ἐφ᾽ἑνί τῶν ἁμαρτημάτων»
(Πλάτων, 427–347, «Νόμοι», Θ᾽, 855c)
(= ατιμώρητος κανείς να μη μείνει ολοτελώς ούτε καν για ένα από τα σφάλματά του).
Όσοι υποσκάπτουν την Ελληνική Ιστορία, όσοι υπονομεύουν την Ελληνική Γλώσσα, επιβουλεύονται την ίδια την ΕΛΛΑΔΑ.
Η τάση αυτή υποτίμησης, υποβιβασμού και συρρίκνωσης των χρονικών ορίων ζωής του ελληνικού πολιτισμού, όσο και η απόπειρα χρέωσης όλων των πρώιμων επιτευγμάτων αυτού είτε σε επήλυδες (= ετερόχθονες) είτε σε τεχνογνωσία ξένων (= εισαγόμενη) έχει δυστυχώς εμποτίσει όχι μόνο σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων επιστημόνων (κυρίως α-γλωσσολόγων), αλλά έχει καταστεί κοινή πολιτική, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσουμε εμείς οι Έλληνες να χαρακτηριστούμε “εθνικιστές”.
Παρατηρούμε ότι όμορα κράτη, κρατίδια ή και κάποιες ομάδες σ’ αυτά χρησιμοποιούν ακόμη και την αρχαιολογία για να κατασκευάσουν μια ψευδο-θεωρία που θα προωθεί τους πολιτικούς τους σκοπούς και τις εδαφικές τους διεκδικήσεις.
Επειδή ακριβώς «οι καιροί ου μενετοί αλλά και δεινοί» όλοι όσοι τολμούν να ‘ναι περήφανοι για την καταγωγή τους όχι από στείρα προγονολατρία, αλλά από γνήσια / άδολη αγάπη για την πατρίδα τους, οφείλουν από όποιο μετερίζι κι αν βρίσκονται να αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις για τη στήριξη της πανταχόθεν πληττόμενης Ελληνικής Ιστορίας, Γλώσσας, των Παραδόσεων και τη διαφύλαξη της εν γένει Εθνικής μας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Ο Διογένης ο Λαέρτιος, (3ος αιών μ.Χ.), από τη Λαέρτη της Κιλικίας, ιστοριογράφος λαμπρός της φιλοσοφίας της αρχαιότητας στο έργο του το περισπούδαστο, (αλλά για τους περισσότερους άγνωστο για τους γνωστούς και μη εξαιρετέους λόγους!) “Βίοι Φιλοσόφων” αποτελούμενο από (10) βιβλία αναφέρει, (γι’ αυτό και δεν διδάσκεται στα σχολεία), ότι «Λανθάνουσι δ’ αὑτούς τά τῶν Ἑλλήνων κατορθώματα,ἀφ᾽ὧν μή ὅτι γε φιλοσοφία, ἀλλά καί γένος ἀνθρώπων ἦρξε, βαρβάροις προσάπτοντες».
(= Διογένης Λαέρτιος, 3ος αιών μ.Χ., “Βίοι Φιλοσόφων”, Α’, 1, 3).
(= πλανώνται πλάνην οικτράν, κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, όσοι αποδίδουν στους βαρβάρους τα επιτεύγματα των Ελλήνων, από τους οποίους [Έλληνες[ όχι μόνο η φιλοσοφία ξεκίνησε, έλκει την καταγωγή της αλλά και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος).
σχόλιο: Τώρα αντιλαμβάνεστε γιατί τέτοια βιβλία είναι “απαγορευμένος καρπός” για την Α’/θμια & Β’/θμια εκπαίδευση, ασφαλώς γιατί ξυπνάνε τον εγκέφαλο των μαθητών, ενώ το ΥΠΕΘ τον θέλει σε λανθάνουσα κατάσταση για να τον ελέγχει καλύτερα και αποτελεσματικότερα.
Αντί αυτού του σπουδαίου και εύληπτου έργου που περιέχει τους βίους και τα έργα (81) αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και μια σύντομη περίληψη όλων των φιλοσοφικο-ηθικών συστημάτων διδάσκεται σήμερα το δυσνόητο και απεχθές βιβλίο με τον ειρωνικό τίτλο «Αρχές φιλοσοφίας» στη Β’ τάξη Λυκείου, που περιλαμβάνει τους σύγχρονους φιλοσόφους του 17ου έως και του 20ού αιώνα, οι οποίοι στηρίχτηκαν όλοι τους στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Αυτό βέβαια γίνεται εσκεμμένως, για να μισούν και να αποστρέφονται οι μαθητές τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη των επιστημών.
Σήμερα, 14 Νοεμβρίου 2015, που δημοσιεύεται το άρθρο ο σκεπτόμενος, ο νοήμων, ο λογικός άνθρωπος, οHomo Cogitans ή Deliberans (Από το de + libra = ζυγαριά, η στάθμη) έχει μεταλλαχτεί σε HomoCurrens ή Demens ήτοι σε τρέχοντα, σπεύδοντα, βιαστικό και σε παράφρονα / μαινόμενο.
Μας εθίσανε να ξεχάσουμε, χωρίς βέβαια και εμείς οι ίδιοι να είμαστε άμοιροι των ευθυνών μας, τη σπουδαιότερη αρετή του ανθρώπου, τον στοχασμό, την σοφία. Ξεχάσαμε ή ξεμάθαμε να στοχαζόμαστε!
Είμαστε βαθιά βυθισμένοι σε μια άβυσσο άγνοιας – αμάθειας – απάθειας – πνευματικού σκότους και καθόλου αποφασισμένοι και συνειδητοποιημένοι να απαλλαγούμε απ’ αυτά τα δεσμά (χωμένοι βαθιά στο σπήλαιο του Πλάτωνα).
Σήμερα ο προορισμός μας δε φαίνεται να ‘ναι άλλος από την εξασφάλιση των απαραίτητων μέσων και την κάλυψη των αναγκών που επιτρέπουν μια υποτυπώδη διαβίωση/επιβίωση.
Ο άνθρωπος σήμερα έχει αποκτήσει “ψυχολογία χοίρου”, που όλο και περισσότερο βουλιάζει στο βούρκο των ανέσεων των καταναλωτικών αγαθών, των επίπλαστων περιττών αναγκών με συνέπεια άμεση να στομώνονται μέσα του όλες οι βαθύτερες και ενοχλητικές απαιτήσεις, να αλλοτριώνεται πρόσχαρα και να αποτελματώνεται ψυχικά και πνευματικά.
Αναβιώνει ο μύθος της Κίρκης – ω θεϊκέ Όμηρε προφήτη – όλα μάς τα είπες, λίγο να σε μελετούσαμε θα είχαμε αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος!
«Το Λάθος»
Βουλιάξαμε σε βούρκο, / οι ψυχές μας σε σάπια κορμιά.
Θόλωσε το μυαλό μας / κι οι χορδές ράγισαν των Σειρήνων.
Γεμίσαμε με θεούς σκελετωμένους / κόψαμε τις ωραίες Ερμές.
Πίνουμε το ποτό της Λησμονιάς, / που μας προσφέρουν.
Απαρνηθήκαμε τα Μαντεία / κι ακολουθήσαμε Προφήτες.
Τον ήλιο πιστεύαμε / μας τύφλωσ’ άστρο
ετερόφωτο έτσι, που τυφλοί, / αιώνες, ψάχνουμε για λίγο φως. (Ευριπίδης Βλαχόπουλος)
Πέτρος Ιωαννίδης
καθηγητής φιλόλογος 2ου ΓΕΛ Βούλας
Πηγή:www.ebdomi.com
