π. Πρόεδρος της ΟΛΜΕ (1996-2003)
Πρόκειται για την πιο βάρβαρη και αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική που έχει γνωρίσει ο σύγχρονος κόσμος. Ποτέ και πουθενά δεν είχαμε ένα τόσης έκτασης και τόσης αθλιότητας πογκρόμ εναντίον των εκπαιδευτικών χωρίς λόγο και αιτία, χωρίς τη στοιχειώδη λειτουργία των θεσμικών οργάνων και την τήρηση των κανόνων του κράτους Δικαίου. Σε καμιά χώρα ούτε με το πιο αντιδημοκρατικό καθεστώς δεν είχαμε τέτοιας μορφής αυταρχισμό.
Η είδηση είναι εφιαλτική. «Η κυβέρνηση του Ερντογάν μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος έθεσε σε διαθεσιμότητα 15.200 εργαζομένους στην δημόσια εκπαίδευση, μετά από σχετική απόφαση του υπουργείου Παιδείας, στην τελευταία μαζική παύση δημοσιών υπαλλήλων. Όπως αναφέρει η Hurrieyet ακυρώθηκαν οι άδειες διδασκαλίας άλλων 21.000 εκπαιδευτικών του ιδιωτικού τομέα. Το υπουργείο, με έδρα την Άγκυρα, επιβεβαίωσε τις μαζικές απολύσεις από τον λογαριασμό του στο Twitter. «Πληροφορίες ότι η πλειονότητα αυτών των ανθρώπων συνδέεται με τρομοκρατικές ενέργειες έχουν ληφθεί υπόψη», δήλωσε ανωνύμως Τούρκος αξιωματούχος στο Reuters σχετικά με την ανάκληση των αδειών 21.000 εκπαιδευτικών, χωρίς να επεκταθεί. Η συντριπτική πλειοψηφία των απολυμένων εκτιμάται είναι δάσκαλοι, για τους οποίους ο σκληρός πυρήνας της κυβέρνησης, θεωρεί πως σχετίζονται ιδεολογικά με την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Επιπροσθέτως το συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης της χώρας, κάλεσε 1.577 κοσμήτορες πανεπιστημίων να παραιτηθούν, σε αυτή την πρωτοφανή επιχείρηση «ιδεολογικής κάθαρσης» των κρατικών μηχανισμών».
Πρόκειται για την πιο μια «μαύρη ημέρα» στην ιστορία της σύγχρονης παγκόσμιας εκπαίδευσης. Γιατί πλήττεται ο ίδιος ο πυρήνας της ελευθερίας – «που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να αρτιωθεί ο άνθρωπος» (Π. Φρέιρε) – και της παιδαγωγικής αυτονομίας. Γιατί διώκονται με τον πιο κυνικό τρόπο το φρόνημα και οι πεποιθήσεις και απαξιώνεται η ίδια η πνευματική οντότητα των εκπαιδευτικών. Γι’ αυτό οι ελληνικές εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ, Καθηγητές των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ) οφείλουν ως πρώτιστο εκπαιδευτικό και δημοκρατικό καθήκον να πάρουν πρωτοβουλία τώρα για να καταδικαστεί η πρωτοφανής ενέργεια του καθεστώτος Ερντογάν από την παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα και να ζητηθεί η ανάκληση της παράνομης εκδίωξης των εκπαιδευτικών.
Το όλο ζήτημα να τεθεί και στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Εκπαιδευτικών (European Trade Union Committee for Education – ETUCE) και στην Διεθνή Οργάνωση των Εκπαιδευτικών (Educational International – E.I.) με σκοπό α) την έκδοση ψηφίσματος και την αποστολή του προς την Κυβέρνηση της Τουρκίας, β) την οργάνωση παραστάσεων διαμαρτυρίας στις πρεσβείες της Τουρκίας σ’ όλες τις χώρες και γ) την παρέμβαση στις εθνικές κυβερνήσεις για να μην προχωρήσει η κυβέρνηση του Ερντογάν στη μαζική «εξόντωση» των Τούρκων συναδέλφων. Επιπρόσθετα, η ΟΛΜΕ πάντα είχε και έχει στενούς δεσμούς με την «EĞİTİM SEN», την αντίστοιχη τουρκική Ομοσπονδία, και οφείλει να της συμπαρασταθεί στο σημερινό δύσκολο έργο της.
Μια τέτοια γενική και παγκόσμια πρωτοβουλία δεν έχει απλά και μόνο συμβολικό περιεχόμενο. Θα καταδείξει με τον πιο εναργή και αποφασιστικό τρόπο την αντίθεση όλων των εκπαιδευτικών στον πρωτόγνωρης έκτασης διωγμό των Τούρκων συναδέλφων και μάλιστα χωρίς καμιά τήρηση των νόμων, χωρίς καμιά βάσιμη κατηγορία. Είναι αδιανόητο να εκδιωχθούν 40.000 περίπου εκπαιδευτικοί με την ίδια κατασκευασμένη κατηγορία και να είμαστε απλοί παρατηρητές και μακρινοί αποτιμητές. Η στάση της τουρκικής κυβέρνησης είναι όνειδος για την παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα, για τις καταστατικές αρχές της UNESCO και του Ο.Η.Ε., για την έννοια και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και της παιδείας.
Η έκφραση αλληλεγγύης, πρώτιστη αξία της παιδείας και της αγωγής αλλά και συστατικό στοιχείο των κοινωνικών κινημάτων, της συλλογικής δράσης και του συνδικαλισμού, μπορεί να ανατρέψει την αθλιότητα και τη βαρβαρότητα, αν γίνει υπόθεση όλων των εκπαιδευτικών και όλων των εργαζομένων στην Ευρώπη και στον Κόσμο.
