Πολλές φορές η διατύπωση μιας ερώτησης εμπεριέχει μεγαλύτερη δύναμη προβληματισμού ή και πειθούς, έναντι μιας καθαρής επιβλητικής δήλωσης.
Η ερώτηση δύναται να διατυπωθεί ως ευθεία (ερώτηση), όπου ο ερωτών εκφράζει μια απορία είτε γραπτά, μέσω της χρήσης του ερωτηματικού σημείου της στίξης, είτε προφορικά αλλάζοντας την χροιά ή και τον τόνο της φωνής του.
Ωστόσο η ερώτηση μπορεί να διατυπωθεί και ως ρητορική, όπου ο ερωτών, είτε στο γραπτό, είτε στον προφορικό λόγο, δεν αναμένει απάντηση, διότι αυτή θεωρείται αυτονόητη, αλλά χρησιμοποιεί τη ρητορική ερώτηση ως ένα σχήμα λόγου, το οποίο ενδυναμώνει πολύ πιο εύκολα την ισχύ των απόψεων και γενικά των επιχειρημάτων του.
Ας δούμε μερικές ερωτήσεις που νοηματικά εγείρουν τον εσωτερικό προβληματισμό και την αναζήτηση της «προσωπικής» αλήθειας του κάθε ερωτώμενου.
1η ερώτηση:
Γιατί οι αήθεις-διεφθαρμένοι, οι οποίοι, χωρίς το δίκτυο στήριξης τους, τρέμουν να κάνουν ακόμα και ένα βήμα, θεωρούν όλους τους άλλους ανόητους;
2η ερώτηση:
Πιστεύει, αλήθεια, κανείς ότι οι αήθεις-κακεντρεχείς δολοπλόκοι μετά την «πρώτη αστοχία» τους δε θ’ ανασυντάξουν τις δόλιες δυνάμεις τους και δε θα μεθοδεύσουν πιο ανίερες καταστάσεις και πιο κακόβουλες ενέργειες, αντίστοιχα;
3η ερώτηση:
Τελικά, ποιος είναι ο πιο ανόητος; Αυτός που ο ίδιος σκάβει το λάκκο του άλλου ή αυτός που του αναθέτει, του δίνει την εντολή ή τον παροτρύνει να το πράξει;
4η ερώτηση:
Γιατί οι κακοήθεις-διεφθαρμένοι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι οι ηθικοί άνθρωποι διαθέτουν υψηλή αντίληψη και χαρακτηρίζονται από μεγάλη γενναιότητα στη μάχη της ζωής και συνεχίζουν την ίδια «αρρωστημένη» τακτική της ραδιουργίας, ακόμα και όταν αποτυγχάνουν;
5η ερώτηση:
Ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι ο δολοπλόκος με τους συνεργάτες και με τους μέντορες του, οι οποίοι θεωρούν ότι είναι υπεράνω κάθε τιμωρίας, νικούν πάντα;
«Ρητορική ερώτηση»
Πότε, επιτέλους, οι αήθεις θα σταθούν με θάρρος μπροστά μας και θα παύσουν, έστω για λίγο, να σκευωρούν «πίσω από την πλάτη μας», νομίζοντας αφελώς ότι δεν το αντιλαμβανόμαστε;
