Του Νίκου Τσούλια
Γενική θεώρηση
Καμιά λύση, λόγια του αέρα, βήματα στο πουθενά. Αυτό είναι το ζουμί της περισπούδαστης και βαθυστόχαστης ονοματολογίας «Ριζοσπαστικές λύσεις, προσεκτικά βήματα» του Υπουργείου Παιδείας. Τέσσερα χρόνια συζητήσεων εντός του κομματικού και μόνο πεδίου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με ανακοινώσεις σχεδόν κάθε εβδομάδα τι απέδωσαν; Το απόλυτο τίποτα! Κανένας διάλογος με την κοινωνία, καμιά ούτε καν γενική συμφωνία με κανέναν εκπαιδευτικό και επιστημονικό φορέα της χώρας μας.
Όλη την επόμενη περίοδο θα ασχολούμαστε με τις ανοησίες που προβάλλονται και ως μεταρρύθμιση. Θα συμβεί δε και τούτο. Με την αποδόμηση που θα υποστεί η φοβερής έμπνευσης επινόηση του Υπουργείου Παιδείας, θα αποτελέσει και προνομιακό έδαφος εύκολης κριτικής από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι κυβερνητικοί στοχαστές και μεταρρυθμιστές θα αναγκαστούν να το εγκαταλείψουν ελπίζοντας «κάτι να συμβεί» για να ξεχαστεί κιόλας.
Ακόμα και οι δύο πιο προβληθείσες προτάσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. περί «Εθνικού Απολυτηρίου» και περί «Κατάργησης των Πανελλαδικών εξετάσεων» ξεχάστηκαν με την ίδια ευκολία που διαφημίστηκαν. Όσο για την ελεύθερη πρόσβαση τώρα μάθαμε τι εννοούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Τα Τμήματα που παίρνουν όλους τους υποψήφιους και έχουν και κενές θέσεις θα είναι Τμήματα ελεύθερης πρόσβασης (!), ενώ μέχρι τώρα ήταν δήθεν «επιλεκτικής πρόσβασης»!!!
Δημιουργήθηκε ένα εξεταστικό υβρίδιο το οποίο θα διχοτομήσει με ανορθολογικό και αντιεκπαιδευτικό τρόπο τους μαθητές και τους φοιτητές, τα πανεπιστήμια και τα πτυχία. Ο δε ταξικός διαχωρισμός θα αποκτήσει και θεσμική υπόσταση!
Η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας είναι πρόταση θεωρητικής άσκησης και δεν πρόκειται ποτέ να πάρει το δρόμο της νομοθετικής ρύθμισης και της υλοποίησης. Βρίθει αντιφάσεων και ανοησιών, που φαίνονται με την απλή ανάγνωση. Είναι μια πρόταση που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, απλά και μόνο γιατί δεν λαμβάνει υπόψη της την εκπαιδευτική πραγματικότητα.
Ακόμα και αν ψηφιστεί τον Δεκέμβριο – όπως είναι η εκφρασμένη θέληση του Υπουργού -, δεν μπορεί να υλοποιηθεί αφού απαιτεί πληθώρα Προεδρικών Διαταγμάτων και το κυριότερο τη διαμόρφωση του «υλικού μέρους» της όλης πρότασης, δηλαδή εκτεταμένες αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα, έκδοση νέων σχολικών βιβλίων, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, αναθεωρήσεις στη λειτουργία των λυκείων, αφού η Ομάδα Προσανατολισμού των Σχολών Υγείας πολύ δύσκολα θα αναπτυχθεί στην περιφέρεια και θα έχουμε πολλαπλά προβλήματα κλπ κλπ.
Αλλά για να είναι έτοιμα όλα αυτά για την επόμενη σχολική χρονιά 2019 -2020, όπως εξαγγέλθηκε, θα πρέπει να έχει ετοιμαστεί το «υλικό μέρος» το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο του 2019. Αλλά πότε θα προλάβουν να γίνουν διαγωνισμοί και ετοιμασίες για μια συνολική αλλαγή του περιεχομένου του λυκείου και με ποια χρηματοδότηση, αφού είναι δεδομένη η ασφυκτική οικονομική κατάσταση στη στοιχειώδη λειτουργία της εκπαίδευσης – πόσο μάλλον στην ανύπαρκτη όλα αυτούς τους δύσκολους καιρούς αναπτυξιακή πλευρά της. Χαρακτηριστικό δείγμα της συρρίκνωσης του εκπαιδευτικού τοπίου είναι η κατάργηση των επιμορφωτικών δομών του. Άραγε μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς την στοιχειώδη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε ένα νέο σκηνικό;
Η τριχοτόμηση του μαθητικού πληθυσμού με θεσμικό τρόπο εισάγει μια ταξινόμησή του που δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση μέχρι τώρα κεντροαριστερή ή συντηρητική να επισημοποιήσει, απλά και μόνο γιατί δημιουργεί μια εικόνα σκληρής οριοθέτησης των μαθητών και δεν τους αφήνει περιθώρια να βελτιώσουν την εικόνα τους. Θα έχουμε μαθητές που θα κατατάσσονται αλλά και θα αυτοπροσδιορίζονται σε τρία ρεύματα: αυτό που οδηγεί στην απόκτηση μόνο του απολυτηρίου του λυκείου, αυτό που οδηγεί σε Τμήμα «ελεύθερης πρόσβασης» (ΤΕΠ) και σε αυτό που είναι και το πιο προνομιακό που θα παραπέμπει στις καλές σχολές των πανελλήνιων εξετάσεων (ΤΠΠΕ).
Η εισαγωγή του κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης – σαν να είναι οι σπουδές εμπορική δραστηριότητα – θα δημιουργήσει και παράξενα και ανορθολογικά σχήματα. Με τον περιορισμό μάλιστα των επιλογών από 40 σε 10 πολλά τμήματα θα αφήνουν κενές θέσεις – πολύ περισσότερες από ό,τι μέχρι τώρα – και έτσι θα χαρακτηρίζονται ως ΤΕΠ. Στις μέσες λοιπόν βαθμολογίες θα διαμορφωθεί το εξής σκηνικό: ένα Τμήμα στην Αθήνα να χαρακτηρίζεται ως ΤΠΠΕ – γιατί θα έχει πολλή ζήτηση – και ένα άλλο Τμήμα των ίδιων σπουδών στην περιφέρεια να χαρακτηρίζεται ως ΤΕΠ. Δηλαδή, για παράδειγμα, το Μαθηματικό της Αθήνας θα είναι ΤΠΠΕ και το Μαθηματικό της Σάμου μπορεί να είναι ΤΕΠ; Πρόκειται για αστειότητες Προφανώς κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…
Θα συνεχίσουμε…
- Αρθρογραφία: Κριτική θεώρηση
- Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο facebook Φιλολογικός Ιστότοπος για να ενημερώνεστε για όλα τα εκπαιδευτικά θέματα.
