Συντακτικό Αρχαίων Ελληνικών: Ασκήσεις στους ονοματικούς προσδιορισμούς (Ομοιόπτωτοι, ετερόπτωτοι)
Άσκηση: Στα παρακάτω παραδείγματα να βρείτε και να χαρακτηρίσετε τους ομοιόπτωτους και τους ετερόπτωτους ονοματικούς προσδιορισμούς, καθώς και τον όρο της πρότασης που προσδιορίζουν.
-
- Διά μέσου τοῦ παραδείσου ῥεῖ ὁ Μαίανδρος ποταμός.
- Χαράς καί ἐπαίνων ἡ πόλις ἦν μεστή.
- Ἀληθεστάτη αὐτοῖς δοκεῖ εἶναι αὕτη ἡ μελέτη τῶν πρός τόν πόλεμον.
- Τό δέ πολύ Μακεδονίας αὐτός Πύρρος κατεῖχε.
- Τό κουφότατον πάντων τῶν κακῶν σέ δάκνει, ἡ πενία.
- Ἁπάσης κατέστη τῆς Ἑλλάδος εὐεργέτης.
- Τό τε χωρίον ἔσται ταλάντου μόνον ἄξιον.
- Ὁ πατήρ ἠνάγκασέ με πάντα τά Ὁμήρου ἔπη μαθεῖν.
- Ἡ μήτηρ ἐσθλοῦ παιδός, Ἀλκμήνην λέγω, ἐξελθέτω.
- Κῦρος ἔστησε τό ἅρμα πρό τῆς φάλαγγος μέσης.
- Τοῖς δέ σώμασιν ἦμεν δυνατοί.
- Ἦν δέ ἐκεί ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει.
- Τοῦτο δεῖ λέγειν, πῶς ἄν ὡς ἀσφαλέστατα πορευοίμεθα.
- Ὦ μῆτερ, Περσῶν μέν πολύ κάλλιστος ὁ ἐμός πατήρ.
- Τά πονηρά κέρδη ἡδονάς ἔχει μικράς, ὕστερον δέ λύπας μακράς.
- Βασιλεύς γάρ καί τύραννος ἅπας ἐχθρός ἐλευθερίᾳ καί νόμοις ἐνάντιος.
- Ἀφίκοντο εἰς Κοτύωρα, πόλιν Ἑλληνίδα.
- Τό τεῖχος ἦν δύο πλέθρα τό εὖρος.
- Ἡ παῦσις τοῦ πολέμου ὠφέλιμος ἦν τοῖς συμμάχοις.
- Ὀκτώ σταδίων ἤδη ἐπετέλεστο τεῖχος.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1. μέσου: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «τοῦ παραδείσου»
ὁ Μαίανδρος: επιθετικός προσδιορισμός στο «ποταμός»
2. Χαράς καί ἐπαίνων: γενικές αντικειμενικές στο «μεστή»
3. αὕτη: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «ἡ μελέτη»
τῶν πρός τόν πόλεμον: γενική αντικειμενική στο «ἡ μελέτη»
4. Μακεδονίας: γενική διαιρετική στο «Τό δέ πολύ»
αὐτός: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «Πύρρος»
5. πάντων: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «τῶν κακῶν»
τῶν κακῶν: γενική διαιρετική στο «Τό κουφότατον»
ἡ πενία: επεξήγηση στο «Τό κουφότατον»
6. Ἁπάσης: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «τῆς Ἑλλάδος»
τῆς Ἑλλάδος: γενική αντικειμενική στο «εὐεργέτης»
7. Ταλάντου: γενική της αξίας στο «ἄξιον»
Μόνον: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «ἄξιον»
8. πάντα: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «τά Ὁμήρου ἔπη»
τά Ὁμήρου: επιθετικός προσδιορισμός στο «ἔπη»
9. ἐσθλοῦ: επιθετικός προσδιορισμός στο «παιδός»
Ἀλκμήνην λέγω: επεξήγηση στο «παιδός»
10. μέσης: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «τῆς φάλαγγος»
11. Τοῖς σώμασιν: δοτική της αναφοράς στο «δυνατοί»
12. χοίρων: γενική περιεχομένου στο «ἀγέλη»
ἱκανῶν: επιθετικός προσδιορισμός στο «χοίρων»
13. πῶς ἄν ὡς ἀσφαλέστατα πορευοίμεθα: επεξήγηση στο «Τοῦτο»
14. Περσῶν: γενική διαιρετική στο «κάλλιστος»
ὁ ἐμός: επιθετικός προσδιορισμός στο «πατήρ»
15. Τά πονηρά: επιθετικός προσδιορισμός στο «κέρδη»
μικράς: επιθετικός προσδιορισμός στο «ἡδονάς»
μακράς: επιθετικός προσδιορισμός στο «λύπας»
16. ἅπας: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο «ἐχθρός»
ἐλευθερίᾳ καί νόμοις: δοτική αντικειμενική στο «ἐνάντιος»
17. πόλιν: παράθεση στο «Κοτύωρα»
Ἑλληνίδα: επιθετικός προσδιορισμός στο «πόλιν»
18.δύο: επιθετικός προσδιορισμός στο «πλέθρα»
τό εὖρος: αιτιατική της αναφοράς στο «Τό τεῖχος»
19. τοῦ πολέμου: γενική υποκειμενική στο «Ἡ παῦσις»
τοῖς συμμάχοις: δοτική αντικειμενική στο «ὠφέλιμος»
20. Ὀκτώ: επιθετικός προσδιορισμός στο «σταδίων»
σταδίων: γενική της ιδιότητας στο «τεῖχος»
