Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαγιαννούλης
Τα φροντιστήρια αποτελούν επιχειρηματικό ιδιώνυμο για τους εξής λόγους:
1. Αντιβαίνουν τους απλούς νόμους της επιχειρηματικότητας, καθότι είναι οι μόνες επιχειρήσεις που όσο πιο απρόσφορο είναι το επιχειρηματικό περιβάλλον, τόσο πολλαπλασιάζονται. Το ιδιώνυμο εδώ δικαιολογείται μεν από την απραγία των ολιγοωροαπασχολούμενων καθηγητών αλλά φτάνει σε επίπεδο παράνοιας ο πολλαπλασιασμός με την όξυνση της κρίσης. Λες και είναι χρωμοσώματα τα οποία αγωνιούν να διαιωνίσουν το γονιδίωμα.
2. Τα φροντιστήρια είναι οι μοναδικές επιχειρήσεις που είναι συνειδητά προβληματικές εν τω γεννάσθαι τους. Οι απλοί κανόνες επιχειρηματικότητας ορίζουν ότι μία επιχείρηση, στην οποία τα έξοδα μισθοδοσίας υπερβαίνουν το 50% των εξόδων, καθίσταται προβληματική. Τι να πουν λοιπόν τα φροντιστήρια, στα οποία τα έξοδα μισθοδοσίας εξ΄αρχής υπερβαίνουν το 70% των εξόδων ;
3. Είναι δυσδιάκριτη η οριακή γραμμή μεταξύ φροντιστηρίων και κύριων ανταγωνιστών που είναι τα ιδιαίτερα μαθήματα, καθότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτά καθηγητές ανταγωνίζονται τα φροντιστήρια, διότι οι ίδιοι δραστηριοποιούνται σε ιδιαίτερα μαθήματα. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί πολλάκις η διαστροφική επιχειρηματική αυτοαναίρεση διευθυντών φροντιστηρίων, οι οποίοι κάνουν και ιδιαίτερα μαθήματα ωσάν γαλατάδες ανά τας συνοικίας. Οι ίδιοι κατόπιν κατηγορούν τα ιδιαίτερα μαθήματα ότι τους ανταγωνίζονται !
4. Είναι οι μόνες επιχειρήσεις που συχνά εκκινούν με κεφάλαιο που δίνει ο μπαμπάς «για να ξεκινήσει το παιδί του να δουλεύει». Δεν έχουμε δει κάτι ανάλογο να γίνεται σε άλλους τομείς όπως ταχυφαγεία, λογιστικά γραφεία, εμπορικά καταστήματα κ.α. Το ‘χώσιμο’ χρήματος του μπαμπά τότε παραπλανεί την αγορά, καθότι διατίθεται σε γκλαμουριαστό χώρο, σε ιλουστρασιόν φυλλάδια κ.α.
5. Οι φροντιστές είναι οι μόνοι επαγγελματίες, που προβάλλουν ως προσόν την εμπειρία τους σε υποψήφιους πελάτες και αυτό δεν μετράει πεντάρα τσακιστή, καθότι μάλλον η ηλικία μετράει αντιστρόφως βάσει του σχολικού κατεστημένου όπου οι παλαιότεροι καθηγητές δημιουργούν χασμουρητά πλατέως ανοίγματος και βάλε.
6. Πασχίζουν αενάως να αποβάλλουν την καθηγητοκεντρική τους ταυτότητα και να περιέλθουν σε συστημοκεντρική, μιλώντας για προγράμματα μελέτης, προσομοιώσεις, φυλλάδια – βιβλία, τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού, κ.α. τη στιγμή που είναι κραυγαλέα η καθηγητοκεντρική ταυτότητα του φροντιστηρίου και τη στιγμή που ποτέ κανείς δεν θαύμασε ένα φροντιστήριο για τα υπέροχα φυλλάδια σημειώσεις που έδωσε στους μαθητές.
7. Είναι οι μόνες επιχειρήσεις που παρέχουν βέλτιστες εναλλακτικές δημόσιων υπηρεσιών και όλοι τις φτύνουν, τη στιγμή που δεν φτύνουν τους ταξιτζήδες, δεν φτύνουν τους ιδιωτικούς φορείς υγείας κ.α.
8. Τα φροντιστήρια είναι οι μόνες επιχειρήσεις που μόνιμα βρίσκονται στο στόχαστρο των αρχόντων της εξουσίας. Αποτελούν το άριστο πεδίο λαϊκίστικης προπαγάνδας. Είναι οι μόνες επιχειρήσεις που βαφτίζονται και ‘παραβαφτίζονται’ αενάως στο κοινωνικό διηνεκές και με την ημιπαραβατική παρατσουκλική τους προσωνυμία ιντριγκάρουν τις φιλοδοξίες των γονιών να βρουν τρόπο να “σπρώξουν” τα βλαστάρια τους.
