Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού
Τελικά, παρότι είχαμε την αμυδρή ελπίδα ότι έχουμε ξεμπερδέψει από τον κορωνοϊό, κάτι τέτοιο δεν ισχύει… Να ‘μαστε, λοιπόν, ξανά μπροστά σε μια πραγματικότητα με μάσκες, αποστάσεις, αντισηπτικά και το κυριότερο φόβο τόσο για την ίδια μας την υγεία αλλά όσο και για το τι θα ξημερώσει «αύριο» στα επαγγελματικά και κατά συνέπεια οικονομικά μας ζητήματα.
Η ανησυχητική αύξηση των κρουσμάτων είχε ως άμεση συνέπεια να καταστεί πλέον υποχρεωτική η χρήση της μάσκας, μια εξέλιξη αναμενόμενη για τους περισσότερους από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί με σιγουριά για κάποιο εμβόλιο ή φάρμακο το οποίο θα αποτελέσει την ασπίδα μας απέναντι στον ιό. Από τη μία το άνοιγμα των συνόρων για να μπορέσει να κινηθεί ο τουρισμός (κυρίως), κι από την άλλη η χαλαρότητα και ο εφησυχασμός του συνόλου, ίσως και λόγω καλοκαιριού, διαμορφώνουν μια κατάσταση εκ νέου ανησυχητική.
Σίγουρα η ζωή με τη μάσκα δεν είναι εύκολη και προφανώς η λανθασμένη χρήση της μπορεί με τη σειρά της να πετύχει αντίθετο αποτέλεσμα από το να μας προφυλάξει έναντι του ιού. Σε καμία περίπτωση, ειδικά με τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν εν μέσω καλοκαιριού δεν είναι εύκολο να μάθουμε να ζούμε φορώντας την συνεχώς. Πόσο μάλλον οι εργαζόμενοι υπό δύσκολες συνθήκες! Παρόλα αυτά είναι ένα πολύ χρήσιμο μέσο προστασίας, που θα πρέπει να το συνηθίσουμε σε κάποιο βαθμό μέχρι να βρεθεί τουλάχιστον κάποιο εμβόλιο. Σε πολλές χώρες, μάλιστα, οι μάσκες είναι υποχρεωτικές σε όλους τους κλειστούς χώρους. Όμως, για να είναι αποτελεσματικές χρειάζεται να τις φορούν και οι δύο που έρχονται σε επαφή, όχι μόνο ο ένας. Κάτι που δυστυχώς γίνεται κατά κόρον…
Κι αν η χρήση της μάσκας σε δημόσιους και κλειστούς χώρους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο αφού υπήρχε στην καθημερινή μας ζωή τουλάχιστον μέχρι τον Μάιο, αναρωτιέμαι τι θα γίνει στα σχολεία αν όντως επιβληθεί η υποχρεωτική χρήση της από τους μαθητές, και κατά συνέπεια ισχύσει ένα από τα επικρατέστερα σενάρια των αυξημένων μέτρων που θα παρθούν από τις 7 Σεπτεμβρίου κι έπειτα, μήπως και μπορέσουν να ανοίξουν τα σχολεία κανονικά με όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς στις τάξεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι το υπουργείο Παιδείας δεν αποκλείει τη συγκεκριμένη λύση, ώστε να είναι δυνατό τα σχολεία να ανοίξουν τον Σεπτέμβριο με όλους τους μαθητές στην τάξη και όχι εκ περιτροπής, όπως συνέβη από τις 11 Μαΐου και τη σταδιακή άρση της μαθητικής καραντίνας. Από εκεί και πέρα, το δεύτερο σενάριο, όπως είχαμε επισημάνει και στο προηγούμενο άρθρο μας, είναι η εκ περιτροπής προσέλευση των μαθητών στο σχολείο έως ότου τα κρούσματα κινούνται με ανοδική πορεία.
Αναντίρρητα, ουδείς έχει το δικαίωμα να βάζει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, αν, όμως, υποθέσουμε ότι όντως επιβληθεί η χρήση της μάσκας στα σχολεία, εγείρονται ορισμένα σοβαρά ερωτήματα. Για παράδειγμα, αν εξαιρέσουμε τα πρώτα θρανία, οι υπόλοιποι μαθητές θα καταλαβαίνουν άραγε τι λέει ο καθηγητής; Επιπρόσθετα, οι μαθητές που δεν θα φοράνε μάσκα ή θα την έχουν στο πηγούνι θα έχουν κάποιες συνέπειες; (Σαν πολίτες μας επιβάλλεται ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ως πρόστιμο σε περίπτωση μη χρήσης της μάσκας στους ενδεδειγμένους από την πολιτεία χώρους.) Ο δάσκαλος και ο καθηγητής κατά πόσο θα είναι εφικτό να κάνουν το μάθημα φορώντας για 45 λεπτά μια μάσκα; Κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα – ερωτήματα που θα προκύψουν.
Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Μιλάμε για συνετή και λογική χρήση της μάσκας την ώρα που και εμείς οι μεγαλύτεροι πολλές φορές την φοράμε λάθος ή ξεχνάμε και την αγγίζουμε χωρίς να έχουμε απολυμάνει τα χέρια μας. Στην προκειμένη περίπτωση, όπου μιλάμε κυρίως για παιδιά, η μάσκα θα βγαίνει στο διάλειμμα, θα μπαίνει στην τσέπη και θα φοριέται πάλι την επόμενη ώρα, αφού θα έχουν αγκαλιαστεί τα παιδιά για παράδειγμα ή έχουν αγγίξει την κουπαστή κατεβαίνοντας τις σκάλες;
Επιπρόσθετα, αν μπαίνουν όλα τα παιδιά στην τάξη, πρέπει να κάθονται δύο σε κάθε θρανίο. Δεν νομίζω, όμως ότι οι κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές των σχολείων είναι τέτοιες που θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν ένα θρανίο για κάθε παιδί. Παράλληλα, σε ένα τέτοιο σενάριο είναι αναπόφευκτο οι διδακτικές ώρες να γίνουν 30 με 35 λεπτά ώστε να αυξηθεί ο χρόνος των διαλειμμάτων και να μπορούν εκπαιδευτικοί και μαθητές να βγάζουν τις μάσκες στην αυλή, κρατώντας φυσικά αποστάσεις και να αναπνέουν κανονικά. Νομίζω ότι είναι πρακτικά αδύνατο να φοράνε τα παιδιά συνεχώς 6-7 ώρες τη μάσκα αλλά και οι εκπαιδευτικοί να διδάσκουν συνεχώς για ώρες με αυτήν…
Ας μην γελιόμαστε, ο Μάιος και ο Ιούνιος, έδειξαν ότι δεν γίνεται να κρατάνε αποστάσεις τα παιδιά στο διάλειμμα ή έξω από το σχολείο. Είναι πολύ δύσκολο να περιμένει κάποιος από τους μαθητές να κάνουν μάθημα φορώντας μάσκα και μάλιστα σωστά! Εικόνες καθημερινές αποτυπώνουν πολίτες να φορούν τη μάσκα και είναι ζήτημα οι μισοί να τη φορούν σωστά! Κι αν το να μάθουμε να φοράμε σωστά τη μάσκα είναι ένα θέμα που μπορεί να λυθεί, το κόστος που μας επιβαρύνει καθημερινά αγοράζοντας αυτές, ποιος θα το επωμιστεί στη συγκεκριμένη περίπτωση; Ρητορικό το ερώτημα.
Συμπερασματικά, είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει δεύτερο επιδημιολογικό κύμα, με την ελπίδα, όμως, ότι δεν θα εφαρμοστεί εκ νέου μέτρο γενικού lockdown. Μέχρι να βγει εμβόλιο, πρέπει να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση και το ίδιο το κράτος οφείλει να είναι έτοιμο για κάθε σενάριο. Ευχή όλων είναι να αναχαιτιστεί η άνοδος των κρουσμάτων και να μη χρειαστεί να υιοθετηθούν λύσεις όπως η χρήση μάσκας και στα σχολεία! Οψόμεθα!
