Γράφει η Νικολέτα Θάνου
Στον απόηχο των ανεπίσημων ακόμη αποφάσεων σχετικά με τη χρήση μάσκας στα σχολεία εγείρονται πολλές απορίες και ακόμη περισσότερες ενστάσεις. Οι ενστάσεις αφορούν την αδυναμία των νηπίων και των μικρότερων ηλικιακά μαθητών του Δημοτικού σχολείου να τηρήσουν απαρέγκλιτα τις συγκεκριμένες οδηγίες, λόγω του νεαρού της ηλικίας και του ατίθασου χαρακτήρα των παιδιών, που οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσουν την όλη διαδικασία σαν μια παιγνιώδη κατάσταση που δε θα χρήζει της ανάλογης σοβαρότητας. Και ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από μαθητές 5, 6 ή 7 χρόνων να πειθαρχήσουν στις νέες συνθήκες, εφόσον ούτε όλα τα παιδιά έχουν τον ίδιο χαρακτήρα ούτε η σύγχρονη παιδαγωγική αποδέχεται πιο αυστηρές μεθόδους επιβολής των νέων μέτρων. Σε σχετική άποψη που εκφράστηκε σήμερα από διακεκριμένο Έλληνα γιατρό – ερευνητή ότι «τα κακομαθημένα και τα παλιόπαιδα θα αρνηθούν τη χρήση μάσκας και δε θα υπακούσουν στις οδηγίες» οπωσδήποτε ο κάθε νοήμων και έμπειρος εκπαιδευτικός θα μειδιάσει, καθώς όλα τα νήπια ή τουλάχιστον η πλειοψηφία αυτών θα αποδειχθούν «ανάγωγα και κακομαθημένα».
Η χρήση μάσκας αποτελεί εκ των ων ουκ ανευ για την αναχαίτιση του ιού , αλλά για να υιοθετηθεί η χρήση μάσκας και να καταστεί μια απαραίτητη συνθήκη της καθημερινότητας από τα νήπια, κρίνεται αναγκαία η διακριτική «τρομοκρατία» τους, εφόσον σε αυτές τις δύσκολες ηλικίες τα παιδιά συμμορφώνονται μόνο σε καθεστώς φόβου ή αν, στην καλύτερη περίπτωση, προηγηθεί πολύωρη καθοδήγηση και συζήτηση με τους γονείς η οποία οφείλει να είναι καθημερινή και επαναλαμβανόμενη. Στην ίδια γραμμή αναμφίβολα θα κινηθεί και η εκπαιδευτική κοινότητα μέσα από την εκπαίδευση της χρήσης μάσκας, έργο σαφώς δύσκολο απαιτητικό. Στο πλαίσιο αυτό δε θα αποτελέσει έκπληξη, αν η μάσκα στα διαλείμματα φορεθεί εν είδει μεταμφίεσης σε προαυλιακά παιχνίδια με θέμα τις περιπέτειες του Ζορό.
Πέραν τούτου εγείρονται και αρκετές και ευνόητες απορίες σχετικά με την έγκριση κορυφαίων λοιμωξιολόγων για τη χρήση της μάσκας στα νήπια και τα παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού σχολείου, τη στιγμή που η έντονη κινητικότητά τους στα διαλείμματα μπορεί να προκαλέσει καρδιοαναπνευστικά προβλήματα, μιας και τα παιδιά αδυνατούν να διαχειριστούν την αναπνοή τους σε αυτές τις ηλικίες. Ακολούθως, εύλογη ανησυχία προκαλεί και η πολύωρη χρήση της μάσκας για έξι έως επτά συνεχόμενες ώρες, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει τους γονείς από το να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όπως και οι ιδιαίτεροι χειρισμοί που απαιτούνται στα παιδιά με ειδικές ικανότητες ή τα παιδιά με αυτισμό .
Η πανδημία στοιχειώνει την καθημερινότητα ενηλίκων και ανηλίκων και η κατάσταση ενδέχεται να γίνει ακόμη πιο δυσάρεστη με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Όπως έγραφε και ο Αλμπέρ Καμύ στην “Πανούκλα” του «ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν την αρρώστια την κουβαλάνε στην καρδιά τους». Στην καρδιά μας την κουβαλάμε, λοιπόν, όλοι οι ενήλικες και τώρα πρέπει να επιβάλουμε και στα παιδιά μας – και δη στα νήπια- να την κουβαλάνε και αυτά. Όχι και τόσο φυσιολογικό το φαινόμενο, αλλά σε μια δυστοπική πραγματικότητα το “φυσιολογικό” και “λογικό” αποκτούν πιο ρευστό περιεχόμενο. Η μάσκα είναι σίγουρα εργαλείο για την αντιμετώπιση του ιού σύμφωνα με τα λεγόμενα της κ. Κεραμέως, αλλά όπως κάθε εργαλείο απαιτεί και σωστό χειρισμό. Ας ελπίσουμε η εξειδίκευση των αποφάσεων τη Δευτέρα το πρωί από την Υπουργό Παιδείας να είναι αρκετά διαφωτιστική ως προς τον τρόπο εφαρμογής των νέων μέτρων, ώστε να μην ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά μέσα σε δυσμενές και αποθαρρυντικό για τα παιδιά κλίμα..
