Του Κωνσταντίνου Παπαγιαννούλη
Γιατί γίναμε φροντιστές; Γιατί επιλέξαμε εκπαιδευτικό επάγγελμα ; Γιατί δεν γίναμε τυπογράφοι, αγρονόμοι, λογιστές, πολιτικοί μηχανικοί, προπονητές, σχεδιαστές, καλλιτέχνες γιατί;
Αν ήθελα να μας ανεβάσω τη ματαιοδοξία, θα έλεγα μέσα σε ένα κρεσέντο παραληρηματικού παραπόνου, ότι γίναμε φροντιστές για να μεταφέρουμε γνώση, όπως πρέπει να παραδίδεται, με βάθος και πάθος !
Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που γίναμε φροντιστές !
Μήπως γίναμε μη έχοντας άλλες εναλλακτικές ; Θα ίσχυε κάτι τέτοιο αν βρισκόμασταν στη δεκαετία του 90. Όμως συνεχίζουν να επιλέγουν το επάγγελμα, νέοι φροντιστές, οι οποίοι συνειδητά επιλέγουν μία επιχειρηματική και ατομική ιδιαιτερότητα παρά τη γνώση, ότι δεν αποδίδει πλέον και επιπλέον στραγγίζει ωράρια και ζωές.
Η ερώτηση λοιπόν πρέπει να διαμορφωθεί ως εξής: – Γιατί γίναμε φροντιστές επιλέγοντας κατεξοχήν εκπαιδευτικά τμήματα πανεπιστημίων, τα οποία, παρά τα λεγόμενα, μοιραία οδηγούν αποκλειστικά στη φροντιστηριακή διαδικασία ;
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι η εξής: Κάποτε ήμασταν όλοι στα θρανία. Κάποτε θελήσαμε κι εμείς να εισαχθούμε. Τότε καταφύγαμε σε κάποιας μορφής φροντιστηριακή διαδικασία. Εκεί είδαμε τη μέρα μπρος στη νύχτα που γνωρίζαμε μέχρι τότε. Τότε θεοποιήσαμε τους φροντιστές, γιατί μας άρεσε ο σωστός τρόπος που μας χειρίζονταν είτε παιδαγωγικά είτε σε επίπεδο επιστημονικής παράθεσης γνώσεων. Τότε άνοιξε εμπρός μας ένας κόσμος μετάγγισης γνώσης, ο οποίος μας συγκίνησε. Αυτόν τον κόσμο θελήσαμε να αναπαραγάγουμε, καθότι μας φάνηκε μαγικός και ρηξικέλευθος. Είδαμε κάποιους μάλιστα φροντιστές να μας μιλούν για επιστήμη. Κάποιοι από εμάς είδαμε κάποιους φροντιστές να μας παρακινούν σε επιτυχία και να μας ανεβάζουν το ηθικό. Αυτοί μας άρεσαν και αυτοί βρέθηκαν μπροστά μας, όταν εμείς επιλέγαμε το μέλλον μας. Αυτοί βρέθηκαν να μας παρασύρουν στο επάγγελμά τους – άθελα τους, όταν συμπληρώναμε το μηχανογραφικό μας.
Αυτή η προσωπική μου εμπειρία σημαίνει, ότι στους φροντιστές υπάρχει ένας πολλαπλασιαστικός ενισχυτικός παράγοντας, ο οποίος επηρεάζει τους υποψήφιους για τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στο φροντιστηριακό μοντέλο στην Ελλάδα γι’αυτό το λόγο υπάρχει κάποιας μορφής αυτεπικονίαση λόγω της χρονικής εγγύτητας με τη συμπλήρωση μηχανογραφικού υποψηφίου. Έτσι καταλήγει να είναι αυτοενισχυόμενο παρά τις πενιχρές απολαβές και τη χαμηλή απόδοση.
Πολλοί πλέον αναρωτιούνται αν καλώς ή όχι επέλεξαν αυτό το επάγγελμα. Τους απαντούμε:
-Τουλάχιστον υποθέτουμε γιατί το έκαναν !
