Αριστείο ψυχής!

Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού

 Είναι αλήθεια ότι κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όταν και ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, συνηθίζεται να προβάλλονται πολλά από εκείνα τα παιδιά που πέτυχαν υψηλές βαθμολογίες, και κατά συνέπεια ετοιμάζονται να φτάσουν στο στόχο τους περνώντας στο πανεπιστήμιο της αρεσκείας τους. Παιδιά, αλλά και ενήλικοι πολλές φορές, που προσπάθησαν, διάβασαν και κόπιασαν ώστε να καταφέρουν να διαβούν το κατώφλι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης… Κάθε υποψήφιος και μια διαφορετική ιστορία, ένας ξεχωριστός αγώνας με έπαθλο ένα εισιτήριο για το πανεπιστήμιο, μα πάνω απ’ όλα ένα ακόμη «μάθημα» ζωής!

Όπως κάθε χρόνο, λοιπόν, έτσι και φέτος, είδαμε πολλούς υποψηφίους -που παρά τις πολλές και αντικειμενικές δυσκολίες που συνάντησαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς- να συγκεντρώνουν υψηλές βαθμολογίες και να ετοιμάζονται να ανοίξουν τα φτερά τους για να ξεκινήσουν τις σπουδές τους. Υπήρξε, όμως, και ένας υποψήφιος που νομίζω ότι κατάφερε -δικαίως- να συγκινήσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας, αποδεικνύοντας πως οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον όσο υπάρχουν τέτοιοι νέοι!

 Κάποιοι ήδη μπορεί να κατάλαβαν το πρόσωπο στο οποίο αναφέρομαι, κάποιοι άλλοι μπορεί και όχι. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το πρόσωπο αυτό είναι ο Δημήτρης Καρακώστας, αυτός ο πραγματικός μαχητής της ζωής που, όπως έγινε γνωστό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατάφερε να αριστεύσει στις πανελλαδικές εξετάσεις την ώρα που δύο μήνες πριν την περίοδο των εξετάσεων έχασε και τους δύο του γονείς από τον κορωνοϊό… Με περισσή ψυχραιμία και ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια που βρήκε μπροστά του λόγω της εξαιρετικά δύσκολης και επώδυνης κατάστασης που βίωσε, ο Δημήτρης κατόρθωσε να συγκεντρώσει 18.685 μόρια και να βάλει πλώρη για την Ιατρική, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρό του.

Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει λόγο για την ανάγκη υιοθέτησης σωστών προτύπων τόσο από τους νέους μας όσο και από το σύνολο της κοινωνίας μας; Πόσες φορές δεν τα έχουμε βάλει με τους νέους είτε για τις επιλογές τους είτε για τη συμπεριφορά τους; Να, λοιπόν, που ήρθε η ώρα (για ακόμη μια φορά) ένα νέο παιδί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας… Ένα απόλυτα υγιές πρότυπο που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, με δύναμη, πάθος, αξίες, χαρακτήρα και σεμνότητα, υπάρχει ελπίδα να δούμε φως στην άκρη του τούνελ, πόσο μάλλον τώρα που η αβεβαιότητα, το άγχος και η κατήφεια λόγω της πανδημίας έχουν «σκεπάσει» τα πάντα γύρω μας…

Παρατηρώντας με προσοχή τα όσα είπε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να παρατήσει το όνειρό του, ένα όνειρο παράλληλα και των γονιών του. Ας μην κρυβόμαστε… Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που θα βίωνε κάτι ανάλογο, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να το διαχειριστεί. Κι αν αναλογιστούμε πόσες φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας σκεφτόμαστε να παρατήσουμε την προσπάθεια κάθε φορά που κάτι μας φαίνεται «βουνό», ο Δημήτρης ήρθε να μας δώσει όλους μας ένα πολύ σημαντικό μάθημα: να μην τα παρατάμε ποτέ, όπως και αν τα φέρει η ζωή! «Ό,τι κι αν γίνει στη ζωή, ακόμα και αν φαίνεται πολύ άσχημο, αν προσπαθήσεις αρκετά και χρησιμοποιήσεις όλη τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου και ίσως να μην το ξέρεις, ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις, σίγουρα θα είσαι πολύ περήφανος για την προσπάθειά σου», τόνισε χαρακτηριστικά.

Κάθε χρόνο υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που επιτυγχάνουν σπουδαία πράγματα (και δεν αναφέρομαι μόνο στις πανελλαδικές). Οι επιτυχίες αυτές σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι τυχαίες. Στην πλειοψηφία τους αφορούν παιδιά που είναι ήδη έτοιμα να αντιμετωπίσουν τη σκληρή ζωή. Παιδιά που έμαθαν να πατούν από νωρίς σταθερά στα πόδια τους. Παιδιά που γαλουχήθηκαν σωστά από τους γονείς τους. Ας μην κρυβόμαστε, όμως… Η ζωή δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει… Κανένας μας δεν μένει εδώ για πάντα, όλοι το γνωρίζουμε… Πόσο μάλλον κάθε γονέας που θέλει να ξέρει ότι ακόμα και αν «φύγει» νωρίς, τα παιδιά του θα τα καταφέρουν διότι πολύ απλά θα τα έχει εφοδιάσει με όλες εκείνες τις αρχές, την παιδεία και τη σωστή ανατροφή ώστε να σταθούν επάξια μπροστά σε κάθε δυσκολία.

Κλείνοντας, και με αφορμή το παράδειγμα του Δημήτρη, θα ήθελα να κάνω και μια αναφορά σε όλα εκείνα τα παιδιά που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν πέτυχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Σε αυτή την αναμέτρηση είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Για τους μαθητές που τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που προσδοκούσαν, θα πρέπει να ξέρουν ότι οι ευκαιρίες της ζωής δεν σταματούν εδώ. Τα όνειρα και οι στόχοι μπορούν πάντα να πραγματοποιηθούν όταν η θέληση είναι μεγάλη.

Οι προσπάθειες και τα όνειρα για το μέλλον δεν πρέπει να σταματούν ποτέ διότι αυτό διαμορφώνεται συνεχώς και δεν καθορίζεται από μια στιγμή. Όσο προσπαθούμε, έχουμε ελπίδες να πετύχουμε πράγματα, να αλλάξουμε τον ρου της ζωής μας… Γιατί σ’ αυτή, όσο σημαντικά κι αν είναι τα αριστεία για τις γνώσεις μας, πάντα τα «αριστεία» της ψυχής θα κάνουν τη διαφορά!