Ιλιάδα Β´ Γυμνάσιου: Ιλιάδα Α 493-536(Κριτήριο αξιολόγησης)

Ιλιάδα Α 493-536

Έφεξε η δωδέκατη αυγή, και οι θεοί γυρίζουν

στον Όλυμπον κι εβάδιζεν εμπρός τους ο Κρονίδης

και η Θέτις το παράγγελμα δεν ξέχανε του υιού της                                                  495

και της θαλάσσης έσχισε τα κύματα κι εβγήκε

και ανέβη τα χαράματα στ’ Ολύμπου τον αιθέρα.

Εύρηκε τον βροντόφωνον Κρονίδην καθισμένον

μόνον στην άκραν κορυφήν του πολυλόφου Ολύμπου,

εμπρός του εκάθισε η θεά και με τ’ αριστερό της                                                      500

του έπιασε τα γόνατα, με τ’ άλλο το πηγούνι,

κι έλεγεν ικετεύοντας στον ύψιστον Κρονίδην:

«Δία πατέρ’, αν κάποτε με λόγον ή με έργον

σ’ έχω ωφελήσει, ευδόκησε σ’ αυτό να με εισακούσεις·

τον ολιγοημερότατον υιόν, αχ! τίμησέ μου·                                                              505

ιδέ πώς τον ατίμασεν ο μέγας Αγαμέμνων,

οπού του άρπαξεν αυτός το δώρο του και το ‘χει.

Δικαίωσέ τον καν εσύ, πάνσοφε Ολύμπιε Δία,

στους Τρώας νίκες δώρησε ωσότου το παιδί μου,

να δικαιώσουν οι Αχαιοί να τον υπερδοξάσουν».                                                      510

Και απάντησιν δεν έδωκεν ο νεφελοσυνάκτης

κι ώραν πολλήν εσώπαινε· και η Θέτις του κρατούσε

ως απ’ αρχής τα γόνατα και πάλιν τον ερώτα:

«Άσφαλτην δώσ’ μου υπόσχεσιν μ’ εκείνο σου το νεύμα     

ή αρνήσου· τι θα φοβηθείς; Θέλω να μάθω μόνον,                                                   515

αν είμαι το εξουθένωμα των αθανάτων όλων».

Με βάρος της απάντησεν ο νεφελοσυνάκτης:

«Ω! τι κακό! να οργισθώ της Ήρας θα με βάλεις,

όταν με λόγια υβριστικά πικρά θα με κεντήσει·                                                        520

και χωρίς λόγον πάντοτε μου κλαίεται και λέγει

εμπρός εις όλους τους θεούς πως βοηθώ τους Τρώας

αλλά συ φύγε ευθύς μη σε νοήσ’ η Ήρα

και άφες σ’ εμέ την μέριμναν σ’ αυτό να δώσω τέλος·

και ιδού, για να βεβαιωθείς την κεφαλήν θα σκύψω·                                                525

σημάδι τούτο αλάθευτο στους αθανάτους έχω·

τι ό,τι με της κεφαλής το σκύψιμο κηρύξω

δεν απατά, δεν παίρνεται οπίσω και θα γίνει».

Είπε, τα μαύρα φρύδια του χαμήλωσε ο Κρονίδης·

έκλινε από τ’ αθάνατο κεφάλι του κυρίου                                                                  530

η θεία κόμη και ο μανός ο Όλυμπος εσείσθη.

Αυτά ‘παν κι εχωρίσθηκαν· απ’ τον ακτινοβόλον

Όλυμπον κείνη επήδησε στης θάλασσας τα βάθη,

και ο Δίας προς το δώμα του· κι εμπρός εις τον πατέρα

όλ’ οι θεοί σηκώθηκαν· ουδέ να προχωρήσει                                                             535

κανείς επρόσμενε αλλ’ ορθοί τον προϋπαντήσαν όλοι·

 

 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

  1. Να χωρίσετε τους παραπάνω στίχους σε δύο ενότητες και να βάλετε πλαγιότιτλους.
  2. Με επιχειρήματα προσπαθεί η Θέτιδα να πείσει το Δία να ικανοποιήσει το αίτημα του γιου της;
  3. Ποια υπόσχεση έδωσε ο Δίας στη Θέτιδα και με ποιον τρόπο την καθησύχασε ότι η υπόσχεσή του θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε;
  4. Σε όλη την ενότητα είναι έντονος ο ανθρωπομορφισμός των θεών. Αφού μελετήσετε προσεκτικά τη σκηνή, να σημειώσετε: α) ποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά (ιδιότητες, αντιδράσεις, συμπεριφορές, τρόπος ζωής κτλ.) παρατηρείτε στον κόσμο των θεών και β) ποια χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής τους ή ποιες ιδιότητες τους διαφοροποιούν από τους ανθρώπους; Να τεκμηριώσετε τις απαντήσεις σας με στοιχεία από το κείμενο.

Ακολουθείστε μας και στο Tik Tok