Αρχαίο δράμα, σύγχρονα ποιήματα: (1) Στοχασμοί για το αρχαίο δράμα

Οι θεματικές ποιητικές ανθολογίες αποτελούν πλέον παράδοση των “Λωτοφάγων”, την οποία αγκαλιάσατε και αγαπήσατε. Με τη σημερινή ανάρτηση εγκαινιάζουμε σειρά έξι αναρτήσεων, οι οποίες θα σταχυολογούν αξιόλογα ελληνικά ποιήματα με κεντρικό θέμα το αρχαίο θέατρο ή/και τους μεγάλους του μύθους. Αρχής γενομένης από σήμερα, θα δημοσιεύεται στους “Λωτοφάγους” μία σχετική ανάρτηση ανά δύο μέρες.

Ελπίζουμε ότι οι αναρτήσεις αυτές θα διευκολύνουν τους αναγνώστες που εποθυμούν εύκολα και γρήγορα να διαπιστώσουν τη διείσδυση του αρχαίου ελληνικού δράματος στη σύγχρονη ελληνική ποιητική παραγωγή. Εξυπακούεται ότι η ανθολόγηση είναι δειγματοληπτική· επ᾽ ουδενί δεν είναι εξαντλητική.Εισηγήσεις για εμπλουτισμό της συλλογής Είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες!

Η πρώτη ανάρτηση περιλαμβάνει οκτώ ποιήματα.

1. Γιάννης Ρίτσος, “Αρχαίο Θέατρο”
2. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, “Η αρχαία τραγωδία”
3. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, “Νέοι της Σιδώνος, 400 μ.Χ.”
4. Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Αισχύλου Ευφορίωνος αλκή”
5. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, “Θεατής δυσαρεστημένος”
6. Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Σαπφώ εν Λευκάδι”
7. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, “Η ναυμαχία”
8. Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Η υαλουργία των Σουλτάνων”

Τα πρώτα δύο, το (σαφώς ανώτερο) Ρίτσου και (το αποκηρυγμένο) του Καβάφη, στοχάζονται γενικώς πάνω στο αρχαίο θέατρο, την αισθητική αξία του και τη σχέση του με το σήμερα. Τα δύο που ακολουθούν στρέφονται προς τον Αισχύλο και την παρακαταθήκη του: το ποίημα του Χαραλαμπίδη απαντά στο γνωστό καβαφικό. Ακολουθεί άλλο ένα ζεύγος ποιημάτων, και πάλι του Καβάφη του Χαραλαμπίδη, με επίκεντρο τον Μένανδρο και τη Νέα Κωμωδία. Η ανάρτηση ολοκληρώνεται με ένα ακόμη ζευγάρι ομόθεμων ποιημάτων (και πάλι Καβάφης-Χαραλαμπίδης), που επικεντρώνονται στη ναυμαχία της Σαλαμίνας και τους αισχύλειους Πέρσες.

Πηγή: Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com