[Οδηγία χρήσης: Όποιος φίλος ή όποια φίλη κουράζεται εύκολα με την ανάγνωση μπορεί να επιλέξει την… ακρόαση του άρθρου στον διαδικτυακό σύνδεσμο https://clyp.it/0svnkd2k (διάρκεια: 08:26)]
Στην πρόσφατη σύσκεψη δημάρχων Κρήτης για το προσφυγικό πρόβλημα, που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο, επικράτησε ένταση. Άλλοι δήμαρχοι ήταν κάθετα αρνητικοί στη φιλοξενία προσφύγων και άλλοι εκφράστηκαν υπέρ της φιλοξενίας με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις. Κοινός παρανομαστής όλων των απόψεων υπήρξε η ανάγκη να κατατεθεί άμεσα από την κεντρική διοίκηση ένα σαφές και ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης, που αφενός θα διευκολύνει την εγκατάσταση ανθρώπων στο νησί και αφετέρου θα ελαχιστοποιήσει τις πιθανές επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι εύλογο: μπορεί η κεντρική εξουσία να παράσχει αυτό το ολοκληρωμένο σχέδιο και τις εγγυήσεις που ζητούν οι Κρήτες δήμαρχοι; Η πραγματικότητα που βιώνουν, εδώ και δεκαέξι μήνες, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και όλες οι περιοχές του ηπειρωτικού κορμού, όπου υπάρχουν «χώροι φιλοξενίας», δείχνει ότι ποτέ δεν υπήρξε πραγματικό σχέδιο διαχείρισης του προβλήματος, με αποτέλεσμα ν’ αναπτυχθεί ευρύ πεδίο δράσης στις… δεκάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), που εισπράττουν από τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις πολλά (ορισμένοι γράφουν για εκατοντάδες) εκατομμύρια ευρώ, στους περίφημους «αλληλέγγυους φιλάνθρωπους», που επιχειρούν μέσα και έξω από τους καταυλισμούς με άγνωστη χρηματοδότηση, και στους… τοπικούς εργολάβους σίτισης, στέγασης και παροχής ειδών πρώτης ανάγκης, οι οποίοι, πάντα με το αζημίωτο, αναλαμβάνουν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες που αδυνατεί να καλύψει ο ελληνικός στρατός.
Η κεντρική εξουσία, δυστυχώς, δεν μπορεί να παρουσιάσει στην Κρήτη το οργανωμένο σχέδιο που ζητούν οι δήμαρχοί της. Δυστυχώς, δεν μπορεί να παράσχει ούτε τις αναγκαίες εγγυήσεις ελέγχου του προβλήματος, πράγμα που έγινε ξεκάθαρο σε πρόσφατη συνέντευξη του αναπληρωτή υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής, που εκτίμησε ότι, σε περίπτωση κατάρρευσης της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας, η Ελλάδα θα κατακλυσθεί από εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες∙ παράλληλα αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση σήμερα δεν γνωρίζει – απίστευτο να το ακούει κανείς από υπουργό – πού βρίσκονται περίπου 4.000 άνθρωποι που αρνήθηκαν να προ-καταγραφούν…
Από την άλλη, η αυτοδιοίκηση και η τοπική κοινωνία της Κρήτης γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι συνθήκες ζωής μέσα στα «κέντρα φιλοξενίας» (hot spots) είναι τουλάχιστον απαράδεκτες. Παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που διαθέτει η Ε.Ε. στις Μ.Κ.Ο., παρακάμπτοντας επιδεικτικά την ελληνική διοίκηση, οι άνθρωποι που διαβιούν στα hot spots είναι εκτεθειμένοι σε προκλητικές ελλείψεις βασικών αγαθών, έχουν ανεπαρκή προστασία από καιρικά φαινόμενα και αρρώστιες, είναι αναγκασμένοι να ζουν σε ακραία ανομοιογενείς, θρησκευτικά και εθνικά, κοινότητες, δεν διαθέτουν καμία ασφάλεια (λόγω ανεπαρκούς αστυνόμευσης) από παράνομες ή εγκληματικές πράξεις που πραγματοποιούνται μπροστά στα μάτια τους ή, ακόμα χειρότερα, εις βάρος τους: κλοπές, βιασμοί, δράση συμμοριών, δολοφονικές επιθέσεις, διακίνηση ναρκωτικών, λειτουργία παράνομων οίκων ανοχής με ανυπεράσπιστες γυναίκες που αναγκάζονται να εκδίδονται για ελάχιστα χρήματα ή εξαναγκάζονται να εκδίδονται από υποτιθέμενους «πρόσφυγες»-προστάτες χωρίς τη θέλησή τους, έκθεση ανήλικων παιδιών σε κίνδυνο, κ.λπ.
Το χειρότερο είναι ότι όλ’ αυτά συμβαίνουν με την ένοχη ανοχή της ελληνικής Πολιτείας και καλύπτονται με το ευπαρουσίαστο ένδυμα του «ανθρωπισμού» και της «αλληλεγγύης»∙ μιας «αλληλεγγύης» τόσο αναποτελεσματικής, που δεν έχει κανένα άλλο όφελος εκτός από το να γεμίζει τους τραπεζικούς λογαριασμούς των ιδιοκτητών Μ.Κ.Ο., των «αλληλέγγυων» και των ντόπιων εργολάβων που συνεργάζονται μαζί τους. Την ίδια στιγμή, μέσα στα hot spots ή «κέντρα φιλοξενίας», σύμφωνα με τον ευφημισμό, οι λέξεις «αξιοπρέπεια», «ανθρωπιά» και «φιλοξενία» έχουν καταντήσει κενά γράμματα χωρίς περιεχόμενο, ενώ έξω απ’ αυτά οι εικόνες εξαθλίωσης που αναμεταδίδονται σ’ όλο τον κόσμο από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα πλήττουν την εικόνα της χώρας και την οικονομία των τοπικών κοινωνιών που έχουν την ατυχία να σηκώνουν μέχρι σήμερα το βάρος των μεταναστευτικών ροών.
Όλ’ αυτά δικαιολογούν απόλυτα τον σκεπτικισμό της κρητικής κοινωνίας και των εκλεγμένων αρχόντων της. Δυστυχώς, με αφορμή αυτό τον σκεπτικισμό, ορισμένοι, πολιτικάντηδες και μη, ήδη έσπευσαν να εκφραστούν με απαξιωτικό τρόπο για τους Κρητικούς. Η ανάγκη της εγκατάστασης ανθρώπων στο νησί είναι μεγάλη και δεν υπάρχουν περιθώρια υπομονής! Αλλά οι τοπικοί μας άρχοντες δεν συμμερίζονται τη βιασύνη, πολύ περισσότερο δεν συμμερίζονται το μέγεθος της ανοργανωσιάς και της προχειρότητας, με τις οποίες επιχειρείται να επιβληθεί στο νησί η δημιουργία καταυλισμών! Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και δικαίως αντιμετωπίζεται με τη δέουσα προσοχή.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η Κρήτη μπορεί ή πρέπει να εξαιρεθεί από την προσπάθεια διαχείρισης του προβλήματος! Αυτό το γνωρίζουν ακόμα και οι τουριστικοί παράγοντες που πρώτοι εκφράστηκαν αρνητικά στην προοπτική φιλοξενίας μεταναστών. Η Κρήτη οφείλει να δείξει το ανθρωπιστικό της πρόσωπο και να δώσει το καλό παράδειγμα όχι μόνο στις άλλες περιφέρειες αλλά ακόμα και στην κεντρική διοίκηση που διαχειρίζεται το πρόβλημα με ιδεολογική εξιδανίκευση και αντιπαραγωγική αφέλεια! Με απλά λόγια, το διαχειρίζεται ανεπαρκώς! Όμως, η Κρήτη δεν θα επιτρέψει να μετατραπεί η παροχή βοήθειας στους αδύναμους σε «εργολαβία κερδοσκοπίας», για να θησαυρίζουν λίγοι από τη δυστυχία πολλών ανθρώπων. Ούτε βέβαια συγκινείται από τα υποτιμητικά σχόλια που διατυπώνουν οι… «αλληλέγγυοι του πληρωμένου ανθρωπισμού»!
Σε πρόσφατες τοποθετήσεις τους η Αντιπεριφερειάρχης και ο Δήμαρχος Ρεθύμνου εξέφρασαν απόψεις που βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση. Διαβάσαμε για τη βούληση της τοπικής μας αυτοδιοίκησης να φιλοξενηθούν, με οργανωμένο τρόπο, οικογένειες σε άδειες κατοικίες χωριών (που θα μισθωθούν με πόρους της Ύπατης Αρμοστείας) και όχι σε χώρους συγκέντρωσης (camp) που δημιουργούν πολλά προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες! Διαβάσαμε ότι «η εμμονή στις δοκιμασμένες αλλά και αποτυχημένες συνταγές της μαζικής εγκατάστασης είναι επικίνδυνη και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από κανένα στην Κρήτη». Διαβάσαμε ότι «αυτή η πρόταση δεν μπορεί να αρέσει σε όσους αντιλαμβάνονται το προσφυγικό ως μέσο οικονομικής αλλά και πολιτικής επιβίωσής τους». Διαβάσαμε ακόμα ότι «απαιτούμε από την Πολιτεία ένα ξεκάθαρο σχέδιο, που θα κατανέμει αρμοδιότητες και ευθύνες, που θα έχει εξασφαλισμένους πόρους, κι ένα νομοθετικό πλαίσιο, που θα εξασφαλίζει όλους τους διαχειριστές του προβλήματος, μη αναμιγνύοντας σε αυτούς, εκείνες τις συλλογικότητες, που η δυστυχία δημιούργησε και συντηρεί πλουσιοπάροχα».
Αυτό είναι το μοντέλο φιλοξενίας που προτείνεται από την κρητική μας αυτοδιοίκηση! Πιο απλά, όπως το αντιλαμβάνεται ο υποφαινόμενος, η τοπική αυτοδιοίκηση στέλνει στο κράτος ένα σαφές μήνυμα: «Η Κρήτη θα φιλοξενήσει συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων, στους χώρους και με τον τρόπο που αυτή θα επιλέξει, χωρίς Μ.Κ.Ο., «αναρχο-αλληλέγγυους» και «εργολάβους-ανθρωπιστές της αρπαχτής» και μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και ανούσιες πολιτικές κορώνες, αλλά πρώτα το κράτος οφείλει να προσφέρει νομοθετικές εγγυήσεις και, το σημαντικότερο, να καταθέσει μπροστά το ζεστό χρήμα». Σαφώς πρόκειται για σχέδιο ορθολογικό, βιώσιμο, ανθρωπιστικό, αποτελεσματικό, πρότυπο σαν ιδέα για όλες τις ελληνικές περιφέρειες που θα κληθούν να φιλοξενήσουν ανθρώπους και, το κυριότερο, αποδεκτό από την πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας!
Άραγε θα γίνει αποδεκτό ένα τέτοιο σχέδιο από την κεντρική εξουσία; Δεν είμαι αισιόδοξος. Την ίδια στιγμή που διατυπώνονται οι παραπάνω προτάσεις από τους τοπικούς μας άρχοντες, ο κύριος Μουζάλας προαναγγέλλει (!) δύο… hot spots στην Κρήτη μέχρι τα Χριστούγεννα και ο τοπικός κυβερνητικός βουλευτής εκθειάζει (!) την προσφορά των… Μ.Κ.Ο.! Εύκολα γίνεται φανερό ότι οι λογικές και οι πρακτικές της κεντρικής εξουσίας εξακολουθούν να κινούνται σε αντίθετη ρότα από τη βούληση της Κρήτης. Αυτό σίγουρα μάς προϊδεάζει για ενδιαφέρουσες εξελίξεις με έντονο το συγκρουσιακό «άρωμα» σ’ ένα σοβαρότατο θέμα που η κοινή γνώμη και οι επαγγελματίες του νησιού πιέζουν αφόρητα – και καλά κάνουν – τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους να κατευθυνθούν μόνο προς σίγουρες και ασφαλείς επιλογές.
ΠΗΓΗ: εφημερίδα «Κρητική Επιθεώρηση» (Ρέθυμνο)