Στις πρώτες συνεντεύξεις της η νέα υπουργός Παιδείας Κεραμέως δεσμεύεται να βελτιώσει το εξεταστικό σύστημα του Γαβρόγλου. Ένα από τα σημεία που χρειάζονται βελτίωση είναι το τέχνασμα της «πρώτης δήλωσης προτιμήσεων». Που επινοήθηκε και θεσπίστηκε, για να διαιωνίζεται λαϊκιστικά η ψευδαίσθηση της «ελεύθερης πρόσβασης». Αλλά λειτουργεί απόλυτα αντιπαιδαγωγικά, αναξιοκρατικά και αποπροσανατολιστικά εις βάρος των υποψηφίων. Που παραμελούν ή καθυστερούν την έναρξη της προετοιμασίας τους με την ιδέα ότι θα κερδίσουν μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όχι με κόπο, προσπάθεια και την αξία τους, αλλά με την τύχη.
Αυτό που κυρίως διαφοροποιεί το «σύστημα Γαβρόγλου» στην κατανομή των υποψηφίων φοιτητών είναι το απατηλό τέχνασμα της πρώτης «μη δεσμευτικής» δήλωσης του Οκτωβρίου. Μάλιστα η δοκιμαστική λειτουργία της βρίσκεται ήδη online καλώντας τους μαθητές της νέας Γ Λυκείου να πειραματιστούν. Στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι υποψήφιοι αποτελούν τα πειραματόζωα. Σε ένα ανήθικο μικροπολιτικό παιχνίδι ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων που προσβάλλει τους ίδιους, την Εκπαίδευση, την Παιδαγωγική, την αξιοκρατία, τις ίσες ευκαιρίες, τα πανεπιστήμια, το εισαγωγικό μας σύστημα και εν τέλει την ίδια τη Δημοκρατία. Διότι κύριο γνώρισμα αυτής της προτιμησιακής δήλωσης των υποψηφίων φοιτητών είναι ο περιοριστικός αριθμός δέκα (10). Ο κύριος Γαβρόγλου πέτυχε να επιβάλει, αυθαίρετα και με τη μέθοδο «Ινστιτούτο Φλωρεντίας», ότι οι 17χρονοι υποψήφιοι υποχρεούνται να κατασταλάξουν στις επαγγελματικές τους επιλογές, πριν καν φοιτήσουν στη Γ Λυκείου, και να τις δηλώσουν απόλυτα συγκεκριμένα σε ένα μηχανογραφικό μόλις δέκα επιστημονικών προτιμήσεων. Το οποίο στα λόγια δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, αλλά στην πραγματικότητα είναι απόλυτα δεσμευτικό για όλη τη διαδικασία της κατανομής των υποψηφίων στα πανεπιστημιακά τμήματα και μάλιστα δεσμευτικό πάνω στη βάση της αναξιοκρατίας και της ανισότητας.
Διότι από αυτό το «μηχανογραφικό των 10 επιλογών», στο οποίο οι υποψήφιοι καλούνται, στην καλύτερη περίπτωση, να κάνουν την πλάκα τους και, στην χειρότερη, να παίξουν λόττο, θα προκύψουν τα λεγόμενα «πράσινα» τμήματα της «γαβρόγλειας» ελεύθερης πρόσβασης. Με μοναδικό κριτήριο τον παράγοντα της τύχης. Καθόλου παράξενο αυτό για έναν υπουργό που πέρασε νόμο, με τον οποίο η σημαία στις παρελάσεις δίδεται όχι με την αξιοκρατία αλλά με την κλήρωση. Σε όποιον τύχει. Με την ίδια ακριβώς λογική το «σύστημα Γαβρόγλου» υποχρεώνει τους μαθητές να γίνουν τζογαδόροι. Δηλώνοντας στην τύχη πανεπιστημιακές επιλογές στις οποίες, πιθανότατα, δεν έχουν καταλήξει συνειδητά λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Και μάλιστα επιλογές μόλις δέκα στον αριθμό. Διότι όλα τα μαθηματικά μοντέλα που «αξιοποίησε» το προηγούμενο υπουργείο Παιδείας έδειξαν ότι καλές πιθανότητες να προκύψουν τμήματα ελεύθερης πρόσβασης (ΤΕΠ), ώστε ο κύριος Γαβρόγλου να μπορεί να πουλήσει στην κοινωνία το παραμύθι του, υπάρχουν μόνο εάν οι επιλογές του «πρόχειρου μηχανογραφικού» είναι αυστηρά περιορισμένες σε πολύ μικρό αριθμό.
Το πόσο ασφυκτικά και ανέντιμα περιοριστικός είναι αυτός ο αριθμός επιλογών γίνεται φανερό, όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι στον υποψήφιο των παιδαγωγικών δεν επιτρέπεται, από το «σύστημα Γαβρόγλου», να δηλώσει όλα τα τμήματα που τον ενδιαφέρουν. Που είναι περισσότερα από δέκα. Όπως και στον υποψήφιο της ιατρικής επιστήμης το «σύστημα Γαβρόγλου» ουσιαστικά απαγορεύει να δηλώσει παραϊατρικά επαγγέλματα. Εφόσον μόνο τα ιατρικά τμήματα σχεδόν εξαντλούν τις επιλογές της πρώτης δήλωσης του Οκτωβρίου. Τέτοια παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά. Για να δείξουμε πόσο αυθαίρετα το «σύστημα Γαβρόγλου» επιδιώκει να χειραγωγήσει περιοριστικά τις επιλογές των υποψηφίων, ώστε να παρουσιαστούν de facto και εξαναγκαστικά τα υποτιθέμενα ελεύθερα τμήματα. Δηλαδή τα τμήματα που υποτίθεται ότι δεν συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των υποψηφίων. Αλλά στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Γαβρόγλου είναι αυτός που «απαγορεύει» στους υποψηφίους να τα δηλώσουν… Εφαρμόζοντας τον περιορισμό των δέκα επιλογών. Που λειτουργεί εις βάρος ακόμα και των ίδιων των πανεπιστημιακών τμημάτων. Πολλά από τα οποία θα φαίνονται έντεχνα, με το κόλπο των περιορισμένων προτιμήσεων, ως «χαμηλού ενδιαφέροντος» για τους υποψηφίους. Δίνοντας σε μια μελλοντική κυβέρνηση το πρόσχημα να τα κλείσει.
Το μέγεθος της υποκρισίας, που χαρακτηρίζει τον νέο τρόπο υποβολής μηχανογραφικού, φαίνεται μέσα στην ίδια τη νομοθετική ρύθμιση. Όπου αναφέρεται ότι στο δεύτερο μηχανογραφικό του μετά τις Πανελλήνιες ο υποψήφιος θα έχει τη δυνατότητα να κάνει επιλογές ακόμα και εντελώς άσχετες από το περιεχόμενο της πρώτης του δήλωσης. Με αυτό τον τρόπο ακόμα και οι ίδιοι που θέσπισαν την «πρώτη δήλωση» παραδέχονται ότι αποτελεί μια μεγάλη απάτη. Αφού δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές επιλογές των υποψηφίων. Και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει όλες τις επιλογές των υποψηφίων. Η ίδια απατηλή υποκρισία φαίνεται και στη ρύθμιση για τα τμήματα που προϋποθέτουν ειδικό μάθημα. Ακόμα και αν ο υποψήφιος «πιάσει» ένα τέτοιο τμήμα ελεύθερο, θα είναι υποχρεωμένος να δώσει Πανελλήνιες και να πετύχει τον αναγκαίο βαθμό στο ειδικό μάθημα του τμήματος. Διαφορετικά δεν θα μπορεί να εισαχθεί σε αυτό ελεύθερα. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι το ζητούμενο εξαρχής δεν ήταν η ελεύθερη πρόσβαση. Αλλά η ψευδαίσθηση της ελεύθερης πρόσβασης και η εξαπάτηση των υποψηφίων. Όπως και η απαξίωση του εισαγωγικού μας συστήματος. Που μπορεί μεν να παρουσιάζει προβλήματα, αλλά σε γενικές γραμμές εξασφαλίζει, σε ένα βασικό επίπεδο, το αδιάβλητο, την αξιοκρατία και τις ίσες ευκαιρίες. Έννοιες που δεν έκρυψαν ποτέ ότι αντιπαθούν ο κύριος Γαβρόγλου και οι συν αυτώ.
Το «σύστημα Γαβρόγλου», με τρόπο ανήθικο, μετατρέπει ανήλικους μαθητές σε τζογαδόρους, ωθώντας τους να παίξουν τα ρέστα τους στη λοταρία της «πρώτης δήλωσης»∙ υποχρεώνει τους υποψηφίους, με τρόπο αντιπαιδαγωγικό, να λάβουν επαγγελματικές αποφάσεις σε παράλογα πρώιμο βαθμό· περιορίζει, με τρόπο φασιστικό, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των υποψηφίων στην ελευθερία των επιλογών∙ και τελικά χρεώνει στους ίδιους τους υποψηφίους την ευθύνη των επιλογών τους, εφόσον το «μη δεσμευτικό πρώτο μηχανογραφικό» καταλήγει απόλυτα δεσμευτικό για τους ίδιους και για το εισαγωγικό μας σύστημα. Διότι όσοι τυχεροί υποψήφιοι «πιάσουν» κατά τύχη το επιθυμητό τμήμα ελεύθερο θα έχουν τη δυνατότητα να το κατοχυρώσουν τον Φλεβάρη και να εισαχθούν χωρίς εξετάσεις. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι, οι άτυχοι «τζογαδόροι» του κυρίου Γαβρόγλου, θα υποχρεωθούν να διεκδικήσουν μια θέση στον ήλιο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με το κανονικό μηχανογραφικό που θα υποβάλουν, αφού πρώτα υποστούν την υποχρεωτική βάσανο των Πανελληνίων. Στο οποίο θα διεκδικήσουν όλες τις θέσεις των τμημάτων μη ελεύθερης πρόσβασης. Αλλά και όσες ελάχιστες θέσεις θα έχουν περισσέψει από τα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης… Με όρους απόλυτης ανισότητας βέβαια. Διότι παρότι θα είναι επιτυχόντες στον διαγωνισμό των Πανελληνίων, τελικά θα έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν λιγότερες θέσεις από τις προβλεπόμενες. Θα έχουν δηλαδή λιγότερες πιθανότητες να εισαχθούν σε τμήμα που επιθυμούν, παρότι προσπάθησαν σκληρά. Μόνο και μόνο επειδή ένας πρώην υπουργός αποφάσισε να στείλει στα πανεπιστήμια, για λόγους καθαρού λαϊκισμού, έναν αριθμό υποψηφίων χωρίς εξεταστική δοκιμασία. Με μοναδικό κριτήριο την… «κωλοφαρδία».
Αλλά το νέο «σύστημα Γαβρόγλου» δεν διακρίνει, αντιπαιδαγωγικά και αντεκπαιδευτικά, τους υποψηφίους μόνο σε «τυχερούς» και «άτυχους». Διακρίνει ακόμα τους μαθητές της Γ Λυκείου σε όσους θα δώσουν Πανελλήνιες, οπότε θα ενδιαφέρονται ουσιαστικά για την όποια μορφωτική αξία της τάξης, και σε όσους δεν θα δώσουν Πανελλήνιες, οπότε θα λειτουργούν ως αδιάφοροι τουρίστες σε μια διαδικασία σημαντική για εκπαιδευτικούς και συμμαθητές. Διακρίνει ακόμα τους εισαχθέντες σε φοιτητές που πέτυχαν χωρίς προσπάθεια – άρα δεν θα διαθέτουν μορφωτικά εφόδια σημαντικά, για να ανταποκριθούν στις σπουδές τους – και σε φοιτητές που κοπίασαν πολύ, για να αποκτήσουν προσόντα και γνώσεις απαραίτητες για τη φοίτησή τους στο πανεπιστήμιο. Φανταστείτε φοιτητή της Φιλολογίας να προσπαθεί να σπουδάσει χωρίς να γνωρίζει Αρχαία Ελληνικά (διότι Λατινικά σίγουρα δεν θα γνωρίζει μετά την κατάργηση του μαθήματος από τον Γαβρόγλου). Φοιτητή της Νοσηλευτικής να σπουδάζει χωρίς βασικές γνώσεις Βιολογίας. Και φοιτητή της Πληροφορικής να προσπαθεί να σπουδάσει χωρίς γνώσεις Μαθηματικών. Την ίδια στιγμή που ο συμφοιτητής, που μπήκε στην ίδια σχολή με Πανελλήνιες, θα διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις και θα μπορεί να ανταποκριθεί στις σπουδές του. Ενώ ο φοιτητής της «ελεύθερης πρόσβασης» όχι. Σε μια διαδικασία που θα απαξιώνει την προσπάθειά του και θα υποβαθμίζει το επίπεδο των σπουδών.
Το «σύστημα Γαβρόγλου» θα υποχρεώσει ακόμα τους εκπαιδευτικούς της Γ Λυκείου να παραδίδουν μάθημα «δύο ταχυτήτων» μέσα στην ίδια τάξη. Διαφορετικό για τους πολλούς που θα συμμετέχουν στις εξετάσεις· και διαφορετικό για όσους δεν θα συμμετέχουν. Θα διακρίνει ακόμα και τους ίδιους τους υποψηφίους των Πανελληνίων σε όσους θα ξεκινούν από νωρίς την προετοιμασία στοχεύοντας σε περιζήτητο τμήμα και σε όσους θα ξεκινούν την προετοιμασία τους πολύ καθυστερημένα. Όταν πλέον θα έχουν συνειδητοποιήσει το απατηλό της ψευδαίσθησης της ελεύθερης πρόσβασης. Που δεν ήρθε ποτέ. Αλλά έγινε αιτία να καθυστερήσει απελπιστικά η έναρξη της προετοιμασίας των εξετάσεων. Με ανυπολόγιστες επιπτώσεις τόσο για την ίδια την προετοιμασία όσο και για το αμφίβολο πλέον αποτέλεσμα λόγω της καθυστερημένης έναρξής της. Το «σύστημα Γαβρόγλου» χρεώνει στον ίδιο τον υποψήφιο τις συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού που ο υποψήφιος διαμορφώνει συνειδητά για τον εαυτό του. Μόνο και μόνο επειδή παραπλανήθηκε από το σύστημα που θέσπισε ο κύριος Γαβρόγλου.
Υπάρχει και μια άλλη ζημιά. Που είτε δεν αξιολογήθηκε είτε δεν προβλέφθηκε είτε, ακόμα χειρότερα, υποτιμήθηκε σκόπιμα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι πελατειακές σκοπιμότητες. Οι ανυπολόγιστες συνέπειες που θα υποστεί ο ψυχισμός των υποψηφίων που θα υποχρεωθούν να υποστούν την ταλαιπωρία και το κόστος της εξεταστικής προετοιμασίας. Την ίδια στιγμή που οι «τυχεροί» συμμαθητές θα έχουν εξασφαλίσει άκοπα το δικαίωμα της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Οι «άτυχοι» αυτοί υποψήφιοι, αναπόφευκτα, θα αναπτύξουν αρνητικά συναισθήματα για το εκπαιδευτικό σύστημα, για την κοινωνία που τους επεφύλαξε αυτή την αντιμετώπιση, για τους «τυχερούς» συμμαθητές τους και για τους ίδιους τους εαυτούς τους ακόμα. Οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, που ευαγγελίζονταν την ελεύθερη πρόσβαση με το επιχείρημα ότι οι εξετάσεις φθείρουν ψυχολογικά τους νέους, θέσπισαν, συνειδητά, ένα σύστημα που προκαλεί ψυχολογική φθορά ακριβώς σε αυτούς που υποτίθεται ότι προστατεύει. Τις υποψήφιες και τους υποψήφιους.
Από έναν πολιτικό, όπως ο Κώστας Γαβρόγλου, που σαν υπουργός Παιδείας απείλησε πανεπιστημιακούς καθηγητές με πειθαρχικές κυρώσεις, κάθε φορά που εκφράζουν δημόσια μη αρεστές απόψεις∙ που χαρακτήρισε φασίστες όσους μαθητές διαδήλωναν ενάντια στην πολιτική του κόμματός του∙ που η βασικότερη προτεραιότητα της θητείας του υπήρξε η λαϊκιστική και μικροκομματική εκμετάλλευση των ελπίδων μιας ολόκληρης κοινωνίας για τα παιδιά της∙ από έναν τέτοιο πολιτικό δεν περιμέναμε να θεσπίσει ένα εισαγωγικό σύστημα καλύτερο από αυτό που θέσπισε. Αλλά από τη νέα υπουργό Παιδείας Κεραμέως δεν περιμένουμε τίποτε λιγότερο από το άμεσο ξήλωμα, μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο, αυτού του αντιπαιδαγωγικού, αντεκπαιδευτικού, αναξιοκρατικού και άδικου συστήματος που άφησε σαν πολιτική παρακαταθήκη ο πρώην υπουργός. Το σύστημα της «πρώτης δήλωσης» είναι τόσο απαράδεκτο που δεν επιδέχεται καμίας «μικροβελτίωσης» αλλά μόνο κατάργησης. Και ο τρόπος δεν είναι ούτε δύσκολος ούτε σύνθετος. Με μια απλή νομοθετική τροπολογία καταργείται από την αμέσως επόμενη στιγμή η φασιστικά περιοριστική δήλωση των δέκα προτιμήσεων του Οκτωβρίου. Τόσο απλά και τόσο αποτελεσματικά.
