Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού
Ολοκληρώθηκε η πρώτη εβδομάδα τηλεκπαίδευσης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα και σίγουρα τα συναισθήματα που αφήνει είναι ανάμεικτα. Τις πρώτες δύο ημέρες τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν ήταν αρκετά σε σημείο να μην μπορεί να διεξαχθεί μάθημα για την πλειονότητα των διαδικτυακών τάξεων. Από την Τετάρτη, όμως, κι έπειτα η κατάσταση ομαλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και το σύνολο εκπαιδευτικών και μαθητών μπόρεσαν να κάνουν κανονικά τα περισσότερα μαθήματα, δίχως φυσικά να λείπουν οι παραφωνίες…
Δυστυχώς, όμως, η κατάσταση σχετικά με την πορεία του κορωνοϊού επιδεινώνεται συνεχώς και οι προβλέψεις για το μέλλον μοιάζουν εξαιρετικά δυσοίωνες. Η επιστροφή στο χώρο του σχολείου για τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου φαντάζει άγνωστο πότε θα πραγματοποιηθεί, πόσο μάλλον η επιστροφή όλων μας σε μια καθημερινότητα αντίστοιχη μ’ αυτή προ του ιού (ευχή όλων, φυσικά, το συντομότερο δυνατό)! Στη «σύγχρονη» καθημερινότητα έχουμε, πλέον, παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς να βρίσκονται διαρκώς με το βλέμμα καρφωμένο πάνω σε κάποιον υπολογιστή ή τάμπλετ και να προσπαθούν να μη χάσουν έδαφος μπροστά στις εξελίξεις που τρέχουν διαρκώς.
Παρόλα αυτά, τα δημοτικά σχολεία μέχρι την Παρασκευή συνέχιζαν να παραμένουν ανοιχτά και ταυτόχρονα πύκνωναν οι συζητήσεις για το αν αυτό είναι σωστό από τη στιγμή που οι υπόλοιπες βαθμίδες παραμένουν μακριά από τη διά ζώσης εκπαίδευση. Μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτές οι γραμμές, τελική απόφαση δεν είχε υπάρξει, καθώς τα σενάρια ήταν αρκετά και πιο συγκεκριμένα το πρώτο αφορούσε στο κλείσιμο των σχολείων στη Θεσσαλονίκη και σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, το δεύτερο στο κλείσιμο των σχολείων σε όλες τις επιβαρυμένες επιδημιολογικά περιοχές και το τρίτο στο πανελλαδικό κλείσιμο. Πιο πιθανό σενάριο, βέβαια, έμοιαζε να κλείσουν τα δημοτικά σχολεία σε όλη τη χώρα για να περιοριστεί με αυτό τον τρόπο η κίνηση και ο συγχρωτισμός στους δρόμους, από τους γονείς που τα συνοδεύουν… Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι τελικές αποφάσεις αναμενόταν να ανακοινωθούν το Σάββατο από την υπουργό Παιδείας…
Μέσα σ’ όλα αυτά, όμως, και με την τηλεκπαίδευση να καταλαμβάνει, όπως αναμένεται, σημαντικό μέρος του πρώτου τετραμήνου, προκύπτουν αρκετά ακόμη ζητήματα… Αρχικά, δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό με τις υπάρχουσες συνθήκες να ισχύσει από φέτος για τους μαθητές της Α’ Λυκείου η εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων για τις προαγωγικές εξετάσεις, κάτι που προβλέπει σχετική διάταξη που ψηφίστηκε στη Βουλή. Παράλληλα, αναρωτιέμαι πως άραγε θα βαθμολογηθούν οι μαθητές για το α’ τετράμηνο από τη στιγμή που τα σχολεία έκλεισαν πάνω στην πιο κρίσιμη περίοδο, όταν είχαν αρχίσει τα υποχρεωτικά διαγωνίσματα του τετραμήνου που αποτελούν ένα βασικό κριτήριο για τη βαθμολογία, σε συνδυασμό πάντα με αρκετά ακόμη στοιχεία, όπως η παρουσία μέσα στην τάξη.
Δεν νομίζω ότι είναι δυνατό να μπουν ωριαία διαγωνίσματα μέσω τηλεκπαίδευσης και κατά συνέπεια αναρωτιέμαι αν είναι επιτρεπτό (παιδαγωγικά και ηθικά) να κατατεθεί βαθμολογία με προφορική αξιολόγηση μέσω τηλεκπαίδευσης, όπου δυσκολεύεσαι σε μεγάλο βαθμό ν’ ακούσεις τι λέει ο μαθητής ή ν’ ακούσει εκείνος τι ακριβώς του λες εσύ. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι είναι πολύ πιθανό κάπου δίπλα του να έχει ανοιχτό το βιβλίο ή άλλο βοήθημα μη ορατό από την κάμερα και να «αντιγράφει» με τα μάτια!
Επιπρόσθετα, μέσω της τηλεκπαίδευσης δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να βοηθηθούν στην πράξη όλα εκείνα τα παιδιά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες… Αν ένας μαθητής που για παράδειγμα παρουσιάζει έλλειψη συγκέντρωσης και δυσκολευόταν ήδη μέσα στην τάξη, φανταστείτε πόσο πιο δύσκολη γίνεται πλέον η κατάσταση και πόσο πιο εύκολο είναι για εκείνον να αφαιρείται κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης.
Φυσικά, εκτός από τα παραπάνω κι επειδή η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί έχει μεταθέσει αρκετά ζητήματα προς τα πίσω, ακόμη δεν γνωρίζουμε εάν θα ξεκινήσει η μείωση του αριθμού εισακτέων στα ΑΕΙ από φέτος, κάτι που είχε εξαγγελθεί να γίνει πέρσι, αλλά λόγω της πανδημίας ο αριθμός στις προηγούμενες πανελλαδικές εξετάσεις παρέμεινε ο ίδιος. Επιπλέον, δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν θα ισχύσει από την τρέχουσα σχολική χρονιά η βάση, ως προϋπόθεση εισαγωγής στα ΑΕΙ, σε ένα μάθημα που θα ορίζει το κάθε πανεπιστημιακό τμήμα.
Όπως καταλαβαίνουμε, λοιπόν, υπάρχουν ερωτήματα που ζητούν άμεσες απαντήσεις ή ακόμα καλύτερα δράσεις από τους ιθύνοντες. Νομίζω ότι είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι όλα τα παραπάνω είναι εύκολο να εφαρμοστούν, παρότι έχουν εξαγγελθεί, διότι η φετινή χρονιά έχει σοβαρές ελλείψεις και πιο συγκεκριμένα πολλά κενά από την προηγούμενη και τις καταλήψεις, προβλήματα στην τηλεκπαίδευση και όλα αυτά φυσικά κάτω από πολύ ιδιαίτερες και πρωτόγνωρες συνθήκες.
Τέλος, μια θετική εξέλιξη μέσα σε όλα αυτά αποτελεί η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας που ενημέρωσε ότι έχουν εξασφαλιστεί για τις σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλης της χώρας χιλιάδες φορητές συσκευές και αναμένεται να παραδοθούν σε σχολικές μονάδες προκειμένου να αποτελέσουν περιουσία των σχολείων και να διατεθούν σε μαθητές εκπαιδευτικούς για προσωρινή χρήση, ώστε να διευκολυνθεί η υλοποίηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, αλλά και για να συμβάλλει μακροπρόθεσμα στην εμβάθυνση των ψηφιακών δεξιοτήτων.
Η κατάσταση βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και χρόνος για νέες ολιγωρίες δεν υπάρχει… Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο τα παιδιά πρέπει να μείνουν δίπλα στη μάθηση… Το οικονομικό «lockdown» σίγουρα έχει τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή μας… Αν, όμως, υπάρξει και πνευματικό, τότε θα έχουμε μπει σαν έθνος σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή! Οψόμεθα και ευχόμεθα τα καλύτερα!
