Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού
Η ανακοίνωση των φετινών βάσεων εισαγωγής ήρθε να σηματοδοτήσει με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι μία ακόμη γενιά υποψηφίων ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα είτε αυτή αφορά σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια είτε ένα διαφορετικό δρόμο. Σίγουρα όλα εκείνα τα παιδιά που πέρασαν στη σχολή της αρεσκείας τους και είδαν την προσπάθειά τους να αποδίδει καρπούς είναι χαρούμενα που πέτυχαν το στόχο τους και θα κάνουν ένα σημαντικό όνειρό τους πραγματικότητα. Φυσικά, όμως, υπάρχουν και όλοι εκείνοι οι υποψήφιοι που δεν τα κατάφεραν, και δυστυχώς είναι πάρα πολλοί.
Είναι αλήθεια ότι έπειτα από την ανακοίνωση των βάσεων ήδη έχουν ξεκινήσει για ακόμη μια χρονιά συζητήσεις επί συζητήσεων για το νέο εξεταστικό σύστημα, τη μέθοδο εισαγωγής στα ανώτατα ιδρύματα αλλά και ένας έντονος προβληματισμός για το μέλλον πάρα πολλών τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Παράλληλα, οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν φέτος με τη βιαστική εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής σε μια περίοδο όπου το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς κύλησε με τηλεκπαίδευση, δημιούργησαν περισσότερες δυσκολίες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι υποψήφιοι να είναι αναγκασμένοι να κοιτάξουν το μέλλον τους μακριά από τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Ίσως, μάλιστα, την ερχόμενη χρονιά αν το υπουργείο δεν αποφασίσει να δει τα λάθη του κατάματα και να προβεί σε βελτιώσεις του εξεταστικού συστήματος, τα πράγματα να είναι ακόμη χειρότερα. Κι αυτό γιατί πολύ απλά η διαδικασία θα είναι ακόμη πιο σύνθετη καθώς εκτός από την Ε.Β.Ε. θα υπάρξει και μείωση στις επιλογές των υποψηφίων στο μηχανογραφικό δελτίο την ώρα που ο επαγγελματικός προσανατολισμός εξακολουθεί να απουσιάζει από τα σχολεία και εν προκειμένω οι μαθητές αγνοούν βασικές πληροφορίες που σίγουρα θα τους βοηθούσαν στις επιλογές τους.
Πριν, όμως, ασχοληθούμε με τα «της ερχόμενης σχολικής χρονιάς» θα θέλαμε μέσα από την πάντα φιλόξενη στήλη του «filologikos–istotopos.gr» να προσπαθήσουμε «σκιαγραφήσουμε» ορισμένες από τις εναλλακτικές επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους όλοι όσοι δεν κατάφεραν φέτος να εισαχθούν σε κάποια σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διότι πολύ απλά η ζωή δεν τελειώνει στην πρώτη αποτυχία ή άτυχη στιγμή που μπορεί να έχει κάθε άνθρωπος στη ζωή του.
Μία πρώτη λύση που έχουν στα χέρια τους όσοι δεν τα κατάφεραν στις πανελλαδικές είναι να αποφασίσουν να ξαναδώσει. Αναντίρρητα, τη δεύτερη φορά, έχοντας και την εμπειρία της πρώτης, κάθε υποψήφιος που κάνει έναν απολογισμό και προσπαθεί να διορθώσει όσα πήγαν στραβά την πρώτη, βάλει πρόγραμμα και πραγματοποιήσει μεθοδικό διάβασμα οι πιθανότητες να πετύχει βαθμολογίες που θα του δώσουν το εισιτήριο για το πανεπιστήμιο της αρεσκείας του αυξάνονται σημαντικά. Ειδικά, φέτος, μάλιστα, πιστεύω ότι πάρα πολλοί θα είναι εκείνοι που θα αποφασίσουν τελικά να στραφούν στη λύση της δεύτερης φοράς.
Φέτος, για πρώτη φορά προστέθηκε ένα δεύτερο παράλληλο μηχανογραφικό που αφορούσε τα δημόσια ΙΕΚ. Κάποιοι υποψήφιοι σίγουρα, λοιπόν, θα κερδίσουν μία θέση σ’ αυτά, σε μια προσπάθεια που φαίνεται ότι γίνεται από το υπουργείο με στόχο να κερδίσουν τα ΙΕΚ την εμπιστοσύνη όλο και περισσότερων αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καθώς έχουν προστεθεί αρκετές δημοφιλείς ειδικότητες με καλές προοπτικές στην αγορά εργασίας. Παράλληλα, πρέπει να τονιστεί ότι η εξειδίκευση που προσφέρουν οι σπουδές στα ΙΕΚ δίνει τη δυνατότητα στους αποφοίτους να έχουν μεγάλες προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης, καθώς η αγορά θέλει άτομα που έχουν αποκτήσει εξειδίκευση σε κάποιον τομέα…
Επιπρόσθετα, στην περίπτωση που κάποιος απορρίπτει τις δύο παραπάνω λύσεις, κάλλιστα θα μπορούσε να επιλέξει το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ), ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, που είναι απολύτως ισότιμο με τα άλλα πανεπιστήμια της χώρας, το οποίο παρέχει στους αποφοίτους του όλα τα εχέγγυα της ανώτατης εκπαίδευσης και τα δικαιώματα που απορρέουν από το ισχύον νομικό πλαίσιο της χώρας. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι αυτός είναι και ο λόγος που κάθε χρόνο χιλιάδες άτομα καταθέτουν αιτήσεις προκειμένου να σπουδάσουν σε αυτό, αφού αποτελεί διέξοδο για κάποιους οι οποίοι δεν μπόρεσαν να εισαχθούν σε κάποιο από τα υπόλοιπα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Από εκεί και πέρα λύσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν τόσο τα ιδιωτικά κολλέγια όσο και τα πανεπιστήμια της Κύπρου. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μία επιλογή η οποία ναι μεν προϋποθέτει την καταβολή διδάκτρων, ωστόσο οι φοιτητές γλιτώνουν τα έξοδα διαμονής σε μία ξένη χώρα, σε περίπτωση που θα διάλεγαν να σπουδάσουν απευθείας σε ιδρύματα του εξωτερικού. Στη δεύτερη περίπτωση, πάλι, πρέπει να τονίσουμε ότι οι τίτλοι σπουδών σε δημόσια και ιδιωτικά είναι αναγνωρισμένοι από την Κυπριακή Δημοκρατία, από όλα τα κράτη της Ε.Ε. και από άλλα, ενώ έχουν κριθεί από τον ΔΟΑΤΑΠ ως ομοταγή προς τα ελληνικά ΑΕΙ. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι λειτουργούν και πολλά εξ αποστάσεως προγράμματα προσφέροντας επιπρόσθετες επιλογές όσον αφορά τη φοίτηση σε κάποιο πανεπιστήμιο της γειτονικής χώρας.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες λύσεις που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος όπως οι σπουδές στο εξωτερικό, οι ανώτερες σχολές χορού, οι ανώτερες σχολές δραματικές τέχνης, τα ωδεία και οι μουσικές σχολές για όσους έχουν ιδιαίτερες κλίσεις αλλά και οι δημόσιες επαγγελματικές σχολές (ΕΠΑΣ). Σε κάθε περίπτωση, όμως, κάθε επιλογή είναι δεδομένο ότι πρέπει να προκύψει έπειτα από ώριμη σκέψη, εξέταση όλων των παραμέτρων, ενημέρωση και φυσικά ήρεμη ψυχική κατάσταση, πόσο μάλλον από τη στιγμή που βρισκόμαστε εν μέσω μιας τεράστιας αβεβαιότητας. Και μην ξεχνάτε: όλο το μέλλον ανοίγεται διάπλατα μπροστά σας!
