Μόνιμες Στήλες

paradeisosΗ κόλαση είχε θέσεις κενές όταν συνέβη εκείνο το τραγικό. Ο παράδεισος πλήρης κι’ έτσι χωρίς να το θέλεις

Καλημέρα, σ’ όλους και στο δολοφόνο τον αφελή και στον διαβολικό άγιο, καλημέρα στους πνιγμένους και στα φαντάσματα αυτών στους βασανισμένους

Στην τρίτη ανάρτηση της ποιητικής ανθολογίας (δείτε εδώ την πρώτη και εδώ τη δεύτερη), στην οποία σταχυολογούμε ποιήματα εμπνευσμένα από το αρχαίο ελληνικό θέατρο, κυρίως την τραγωδία και τους μύθους της, συγκεντρώνουμε ποιήματα για τον Ορέστη. Κώστας Βάρναλης, “Ορέστης” Γιώργος Σεφέρης, “Μυθιστόρημα ΙΣΤ᾽ (ὄνομα δ᾽ Ὀρέστης) Γιάννης Ρίτσος, “Ορέστης” (απόσπασμα) Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Άρδανα ΙΙ” Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Ορέστης”

Κάποτε στην ένδεια μου ίσως μαγειρέψω κανά δυο ποιήματα μου κι’ ως θα έχουν (ελπίζω) γεύση ωραία εις τον ζωμό τους

Η σκέψη μου πάλι γυροφέρνει σε σένα , οικοδομεί την μορφή σου και στο χρώμα των ματιών σου βάζει ένα γκιζοπράσινο σκούρο. Ζωγραφίζει από τού μυαλού τον καμβά τα χείλια σου κόκκινα , τα μαλλιά σου ξανθά το δέρμα σου λευκό ,ω τι ωραία που είσαι

Συνεχίζουμε την ανθολογία νεοελληνικών ποιημάτων με θεματολογία παρμένη από το αρχαίο δράμα (δείτε εδώ την πρώτη ανάρτηση) με τέσσερα ποιήματα (στην πραγματικότητα, δύο ποιήματα και δύο ποιητικούς μονολόγους), πουεστιάζουν στον Αγαμέμνονα και τον Οίκο των Ατρειδών. Ο κύκλος των Ατρειδών περιλαμβάνει άλλες δύο αναρτήσεις (μία για τον Ορέστη και μία για τις γυναίκες του Οίκου), οι οποίες θα δημοσιευθούν τις κατοπινές μέρες. Οδυσσέας Ελύτης, “Αγαμέμνων” Γιάννης Ρίτσος, “Το νεκρό σπίτι” (απόσπασμα) Γιάννης Ρίτσος, “Αγαμέμνων” (απόσπασμα) Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Αγαμέμνων”