Μόνιμες Στήλες

Η σκέψη μου πάλι γυροφέρνει σε σένα , οικοδομεί την μορφή σου και στο χρώμα των ματιών σου βάζει ένα γκιζοπράσινο σκούρο. Ζωγραφίζει από τού μυαλού τον καμβά τα χείλια σου κόκκινα , τα μαλλιά σου ξανθά το δέρμα σου λευκό ,ω τι ωραία που είσαι

Συνεχίζουμε την ανθολογία νεοελληνικών ποιημάτων με θεματολογία παρμένη από το αρχαίο δράμα (δείτε εδώ την πρώτη ανάρτηση) με τέσσερα ποιήματα (στην πραγματικότητα, δύο ποιήματα και δύο ποιητικούς μονολόγους), πουεστιάζουν στον Αγαμέμνονα και τον Οίκο των Ατρειδών. Ο κύκλος των Ατρειδών περιλαμβάνει άλλες δύο αναρτήσεις (μία για τον Ορέστη και μία για τις γυναίκες του Οίκου), οι οποίες θα δημοσιευθούν τις κατοπινές μέρες. Οδυσσέας Ελύτης, “Αγαμέμνων” Γιάννης Ρίτσος, “Το νεκρό σπίτι” (απόσπασμα) Γιάννης Ρίτσος, “Αγαμέμνων” (απόσπασμα) Κυριάκος Χαραλαμπίδης, “Αγαμέμνων”

Μια λευκή κόλλα χαρτί επάνω της αποσυντίθενται οι λέξεις γράφω, επιμένω να σκοτώνω το λόγο τίποτα δεν θα μείνει από μια ρηχή ποίηση, γερασμένη. Χορταίνω το μυαλό με ιδέες η κόλλα γεμίζει νεκρά γράμματα διαβάζω, ασυνάρτητες σκέψεις κανείς δεν θα τις δώσει σημασία.

ourania xorafiaΣτα μαύρα χωράφια τ’ ουρανού αστέρια σπέρνεις να γίνουν ήλιοι να βγουν φεγγάρια να τα θερίσεις. Τ’ άροτρο λειώνει πάνω στου Κρόνου το χρυσαφί σαπίζει ο σπόρος χαμένος κόπος, είναι αλλουνού ,το μαύρο χώμα του ουρανού.

Οι θεματικές ποιητικές ανθολογίες αποτελούν πλέον παράδοση των “Λωτοφάγων”, την οποία αγκαλιάσατε και αγαπήσατε. Με τη σημερινή ανάρτηση εγκαινιάζουμε σειρά έξι αναρτήσεων, οι οποίες θα σταχυολογούν αξιόλογα ελληνικά ποιήματα με κεντρικό θέμα το αρχαίο θέατρο ή/και τους μεγάλους του μύθους. Αρχής γενομένης από σήμερα, θα δημοσιεύεται στους “Λωτοφάγους” μία σχετική ανάρτηση ανά δύο μέρες. Ελπίζουμε ότι οι αναρτήσεις αυτές θα διευκολύνουν τους αναγνώστες που εποθυμούν εύκολα και γρήγορα να διαπιστώσουν τη διείσδυση του αρχαίου ελληνικού δράματος στη σύγχρονη ελληνική ποιητική παραγωγή. Εξυπακούεται ότι η ανθολόγηση είναι δειγματοληπτική· επ᾽ ουδενί δεν είναι εξαντλητική.Εισηγήσεις για εμπλουτισμό της συλλογής Είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες!

Είπαμε πολλά στα δύο προηγούμενα κείμενα σχετικά με τα μεγαθέματα του Αγαμέμνονα. Δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε, όμως, πλήρως την ουσία αυτού του έργου, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι (α) πρόκειται απλώς για το πρώτο μέρος μιας τριλογίας και (β) ότι η τριλογία αποτελεί για μας την παλαιότερη τεκμηριωμένη αξιοποίηση δύο σπουδαιότατων θεατρικών συμβάσεων, που σφραγίζουν τη φυσιογνωμία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: της αξιοποίησης του τρίτου υποκριτή (η εισαγωγή του οποίου πιστώνεται στον Σοφοκλή) και της πλήρους ένταξης του σκηνικού οικοδομήματος στη σημειολογία της παράστασης.