Μόνιμες Στήλες

Η οργάνωση του κόσμου στη βάση δυαδικών σχημάτων αντίθεσης αποτελεί κεντρική δομική αρχή της αρχαίας ελληνικής σκέψης, η οποία φυσιολογικά βρήκε εφαρμογή και στην τραγωδία. Τα τραγικά έργα στήνονται στη βάση συμμετρικών σχέσεων, που αναπτύσσονται στο επίπεδο της δραματικής αφήγησης και δομής (αντιθέσεις ανάμεσα σε ολόκληρες σκηνές ή τμήματά τους, ακόμη και ανάμεσα στα διαφορετικά έργα μιας τραγικής τριλογίας ή τετραλογίας), στο επίπεδο της χαρακτηρολογίας (αντιστίξεις ανάμεσα στα δραματικά πρόσωπα που αναδεικνύουν αρχετυπικές συγκρούσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες), αλλά και στο επίπεδο της θεματολογίας (αντινομίες ανάμεσα σε σύμβολα ή θέματα, καθώς και ανάμεσα σε έννοιες, όπως αυτές που ορίζουν τηνΗλέκτρα του Σοφοκλή, δηλαδή τα ζεύγη φίλοι/ἐχθροί, λόγος/ἔργον και φως/σκοτάδι — ζεύγος από το οποίο παράγονται οι επιμέρους αντιθέσεις ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση, τη ζωή και τον θάνατο, την ευτυχία και τη δυστυχία). Οι αντιθέσεις αυτές, οι οποίες συχνά αποδομούνται (οι πόλοι τους δηλαδή αντιστρέφονται ή αποκαλύπτεται η συμβατική, τεχνητή και εν τέλει προβληματική τους φύση), αποτελούν τους άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η πλοκή, οριοθετούνται οι σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών και αρθρώνεται θεατρικά η θεματική και η ιδεολογία της δράσης.

Νέα χρονιά, νέα όνειρα, νέοι στόχοι, νέες επιθυμίες και νέες ελπίδες. Μακάρι, η νέα αυτή χρονιά, να μην επαναφέρει… αλλά να εκμηδενίσει τα δυσάρεστα του παρελθόντος, να μην πάρει… αλλά να σταθεροποιήσει τα καλά του παρόντος και να γεμίσει με αισιοδοξία και χαρά τον ορίζοντα του μέλλοντος για όλους. Αν η δύναμη της ψυχής χτίζει όντως μεγαλεία, εύχομαι οι δικές μου ευχές από ψυχής, να χτίσουν τα μεγαλεία, που επιθυμεί κάθε άνθρωπος στη ζωή του, τη νέα αυτή χρονιά. Μιλώντας όμως για μεγαλεία, φαντάζομαι πως κάθε ένας από εσάς που διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές, δε σκέφτεται κάτι άλλο πρωτίστως, από το υπέρτατο αγαθό όλων, όπως είναι η ΥΓΕΙΑ.

Τίτλοι τέλους για μία ακόμα χρονιά. Το 2013 και επίσημα πλέον φεύγει, παίρνοντας μαζί του κάθε κακό και δυσάρεστο συμβάν… έστω και σαν ανάμνηση. Πολλοί είναι εκείνοι που γονάτισαν και λύγισαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς που φεύγει κι ακόμα περισσότεροι εκείνοι που κολύμπησαν και κολυμπούν σε μανιασμένα κύματα, κινδυνεύοντας να πνιγούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αν όχι σε όλες, πίσω από κάθε δεινό και πόνο, κρύβεται ένας άνθρωπος.

Ο σπουδαιότερος Άνθρωπος στην Ιστορία: Δεν είχε υπηρέτες, όμως τον αποκαλούσαν Κύριο. Δεν είχε κανένα πτυχίο, όμως τον αποκαλούσαν Δάσκαλο. Γιατρός δεν ήταν, όμως θεράπευε πληγές και πόνους.

Ο κόσμος δεν αλλάζει από την άποψή μας, αλλά από το παράδειγμά μας. Με αυτή τη φράση, επιλέγω να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο, το οποίο θα επιχειρήσω να εμπεριέχει όσα και ο τίτλος του… τα ΠΑΝΤΑ δηλαδή. Σε μια μίζερη και προβληματική κοινωνία, όπου ΟΛΑ πλέον μετριούνται, από τα χρήματα μέχρι τα αισθήματα, οι μόνες εκπτώσεις που διαρκούν όλο το χρόνο, είναι οι εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια. Έχοντας ως βάση την ανατροφή που λαμβάνει έκαστος και κυρίως την αγωγή που διαμορφώνει κατ’ επιλογήν του μέχρι την ενηλικίωσή του, ανθρώπων έργα τα δεινά, ανθρώπων έργα και τα μεγαλεία.

Κάθε χρόνο… τέτοιες μέρες παρακολουθούμε στη χώρα μας, ένα έργο με εμπορικό σενάριο, εμετική πλοκή και ανάξιους πρωταγωνιστές. Κακοί ντύνονται καλοί, αναφωνώντας «κρίμα» για κάθε συνάνθρωπο, που ασθενεί και δυστυχεί. Τα ψυχικά «δίνουν» και «παίρνουν» για προσωπικό γούρι στη νέα χρονιά που έρχεται, από όντα ανίκανα, να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη αγαθά του ανθρώπινου «πάρε – δώσε», όλη την υπόλοιπη χρονιά. Τι κι αν η περίοδος ανθρωπιάς, διαρκεί φαινομενικά όλη τη χρονιά για τους περισσότερους, η αξιοπρέπεια, το ήθος και το επίπεδο του καθενός, αποδεικνύεται από τις πράξεις του και μόνο.