Η ζωή έχει το χρώμα… που της δίνουμε!
Μέσα σ’ αυτό τον κόσμο, που αλλάζει διαρκώς προς το χειρότερο, ένας φαίνεται πως είναι ο τρόπος ζωής έκαστου της πλειοψηφίας των φτωχών… ψυχή τε και πνεύματι: «ο σώζον εαυτόν σωθήτω». Εύλογο απορίας είναι βέβαια, πώς αυτή η πλειοψηφία, αναμένει ουσιαστική προσωπική ανάκαμψη, όταν στοχεύει με τόσο μικροπρεπή στρατηγική σε τόσο ευτελείς στόχους. Όπως και να έχει, ο κόσμος που επιθυμούμε να ζούμε, είναι εκείνος που μόνο εμείς φτιάχνουμε. Ο κόσμος, που εμείς επιλέγουμε να βλέπουμε, δίνοντας τροφή σε ψυχή και πνεύμα, αγνοώντας τις εκάστοτε συνθήκες, που επικρατούν γύρω μας.
Ο μόνος εύστοχος των ημερών…. Γιάννης Αγγελάκας!
Είμαστε εξοικειωμένοι πλέον ως Έλληνες, να ακούμε και να βλέπουμε πολλά προς εντυπωσιασμό και μόνο! Καμία πρωτοτυπία ΚΑΙ σε αυτή τη στιγμή κρίσης για τη χώρα μας, από τους συστηνόμενους, ως επαγγελματίες του είδους. Από ασεβή πρωτοσέλιδα με ένα κορμί να ξεψυχά, μέχρι τις φτωχές απόψεις του κάθε ακαλλιέργητου, ήταν όσα συνόδευσαν τον Παύλο Φύσσα στην τελευταία του κατοικία. Στην ακατάσχετη διαχρονική μπουρδολογία των δημοσίων σχέσεων λοιπόν, άλλοι μίλησαν για «ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» κι άλλοι για «ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ».
Πιόνια ενός στημένου εμφυλίου…
Πένθιμη η εβδομάδα που πέρασε για την Ελλάδα, με κάποιους εξ’ ημών, να θρηνούμε εκτός από το άδικο τέλος ενός νέου ανθρώπου και το άδικο τέλος της ανθρωπιάς μας γενικότερα. Δεν είναι λίγες οι φορές, που αναρωτιέμαι, πόσο χειρότερη θα μπορούσε να ήταν η κατάσταση, αν οι Έλληνες δεν ήταν στην πλειοψηφία τους χριστιανοί ορθόδοξοι. Αν δηλαδή, δεν πρέσβευαν άπαντες το υποτιθέμενο αυτονόητο: «Αγαπάτε αλλήλους», που αποτελεί σήμα κατατεθέν κάθε χριστιανού.
Η μεγαλύτερη κατάντια της κοινωνίας… γέννημα – θρέμμα των νέων!
Ένας προσβλητικός προσδιορισμός ήταν αρκετός, για να «κλονίσει» κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού… αυτός του «τζαμπατζή»! Ειπώθηκε ατυχώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, για ένα 19χρονο παιδί, που έχασε τη ζωή του για ένα εισιτήριο. Το «πώς» και το «γιατί», μόνο η Δικαιοσύνη είναι αρμόδια να κρίνει και μόνο εκείνης το πόρισμα είναι αξιόπιστο. Φαντάζομαι όμως, πως η κυρία που ατυχώς απέδωσε έναν τέτοιο χαρακτηρισμό στο συγκεκριμένο παιδί δεν είχε αισθανθεί προηγουμένως την ανάγκη, να τον αποδώσει στους πραγματικούς «τζαμπατζήδες» αυτής της δυσχερέστατης εποχής.
Πόσο επαναστατική μπορεί να είναι η επιστημονική παρατήρηση;
Του Νίκου Τσούλια
Αναρωτιέμαι και εκπλήσσομαι και θαυμάζω ως προς τη δύναμη που έχει μια ρηξικέλευθη επαναστατική παρατήρηση. Τι αλλαγές φέρνει στην ιστορία του...
Γνωρίζουμε την Ιστορία;
Του Νίκου Τσούλια
Η συζήτηση στο θέμα μας είναι σπουδαίας σημασίας. Δεν αφορά μια απολιθωμένη και εγκυκλοπαιδική γνώση αλλά ένα καίριο ζήτημα ερμηνείας της σημερινής πραγματικότητας, ένα βασικό εργαλείο για την πολιτική και την κοινωνική συμπεριφορά μας.
