Τι «ήρωες» θέλουμε;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι πραγματικά ψάχνουμε ως πολίτες και πάνω απ’ όλα ως άνθρωποι σε μια χώρα που το μόνο δυστυχώς που λειτουργούσε εδώ και δεκαετίες και εξακολουθεί να λειτουργεί σωστά είναι οι δείκτες των ρολογιών. Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε ήρωες με τη στενότερη ή την ευρύτερη έννοια. Άλλωστε και οι περισσότεροι από τους ήρωες που ξεπηδούν μέσα από μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες τι ήρωες είναι;
Μήπως δεν είναι και οι ίδιοι κακέκτυπα των ηρώων του παρελθόντος, προϊόντα της υπερκαταναλωτικής και καπιταλιστικής κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσαμε τόσα χρόνια περιφρονώντας όλες αυτές τις αξίες με τις οποίες θα έπρεπε να έχουμε γαλουχηθεί και με τις οποίες έπρεπε να έχουμε διαμορφώσει την προσωπικότητα των παιδιών μας; Μήπως είναι υποπροϊόντα με ημερομηνία λήξης, όπως όλα αυτά τα εύπεπτα προϊόντα και ιδανικά που πρόσφερε απλόχερα εδώ και δεκαετίες στους ανθρώπους ο τεχνολογικός πολιτισμός; Τα πολλά κρούσματα ντόπινγκ και σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς αγώνες αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα αυτής της πικρής διαπίστωσης. Τι έχουν να προσφέρουν όλοι αυτοί οι διάττοντες αστέρες στην ανθρωπότητα; Ρεκόρ ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου και για τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος, θαυμασμό για εκατομμύρια θεατές και τηλεθεατές που παρακολουθούν τους αγώνες και εκατομμύρια δολάρια που καρπώνονται οι ίδιοι από σπόνσορες, χορηγίες και διαφημίσεις. Και όταν τα φωτά σβήσουν τι μένει; Ένα σώμα καταπονημένο από την υπερπροπόνηση και μια υγεία κλονισμένη από τη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Τέτοιους ήρωες ψάχνουμε αλήθεια; Όχι προφανώς!
Ψάχνουμε μήπως για τον «φιλόσοφο βασιλιά» που μετά την ηλικία των 50 ετών αφού πρώτα έχει αποκτήσει την κατάλληλη παιδεία και έχει περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, όπως ευαγγελιζόταν και ο Πλάτωνας στην ιδεώδη Πολιτεία του; Δηλαδή έναν άνθρωπο με πείρα, διοικητικές ικανότητες, αδαμάντινο χαρακτήρα, για να παραμείνει αδέκαστος και απόλυτα αφοσιωμένος στο κοπιώδες λειτούργημά του. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σήμερα; Και όσοι αξιόλογοι επιστήμονες, τεχνοκράτες επιχείρησαν μέχρι σήμερα να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική, μήπως δεν παρασύρθηκαν και οι ίδιοι από τη δίνη του κατεστημένου στην πολιτική, μήπως πολλοί απ’ αυτούς δεν κόλλησαν το μικρόβιο της διαφθοράς, του ρουσφετιού, των πελατειακών σχέσεων και όλων αυτών των απεχθών «ασθενειών» που μαστίζουν το χώρο της πολιτικής εδώ και δεκαετίες; Ή μάλλον καλύτερα από τότε που δημιουργήθηκε το Ελληνικό κράτος; Τέτοιους ηγέτες θέλουμε; Ή μάλλον με τέτοιους έχουμε μάθει να πορευόμαστε και να ζούμε. Με τέτοιους μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε. Τέτοιους «ήρωες» πολιτικούς ηγέτες διδαχθήκαμε από την ιστορία.
Νομίζω ότι δεν ψάχνουμε τον ήρωα, τον superman ο οποίος έχει υπερφυσικές δυνάμεις και θα νικήσει το κακό και θα σώσει την ανθρωπότητα από τα δεινά της. Νομίζω ότι ψάχνουμε απλούς ανθρώπους με ήθος και ευαισθησίες. Νομίζω ότι ψάχνουμε ένα «Σπύρο Γιαννιώτη» ο οποίος συνειδητοποιώντας ότι έχει διαψεύσει τις προσδοκίες ενός λαού «λυγίζει» μπροστά στις κάμερες. Αυτός είναι «ήρωας» κι ας μην έφερε μετάλλιο. Θέλουμε επίσης ανθρώπους με θέληση σωματική και ψυχική που ξεπερνούν τις φυσικές τους αδυναμίες και συναγωνίζονται επί ίσοις όροις τους άλλους αθλητές, όπως τον νοτιοαφρικανό Πιστόριους. Θέλουμε αφανείς ήρωες που προσφέρουν αφειδώλευτα κάθε βοήθεια στους συνανθρώπους τους χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα και χωρίς η βοήθεια αυτή να γίνεται τηλεοπτικό υπερθέαμα. Αυτοί όμως είναι ελάχιστοι. Θέλουμε μια κοινωνία αποτελούμενη από τέτοιους ανθρώπους. Από μια τέτοια κοινωνία θα γεννηθούν οι ικανοί ηγέτες που θα μας βγάλουν από το τέλμα και θα δώσουν όραμα στο λαό.
Μαυρακάκης Μανόλης, Φιλόλογος