Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου – Ιστορικού
Σίγουρα, το τελευταίο διάστημα, έπειτα κι από το άνοιγμα του μεγαλύτερου μέρους των καταστημάτων, βλέπουμε ότι ένα μέρος του κόσμου έχει χαλαρώσει ως προς την τήρηση των μέτρων προφύλαξης που απαιτούνται, την ώρα που ο κίνδυνος του κορωνοϊού υπάρχει και είναι ακόμα δίπλα μας! Και θα συνεχίσει, μάλιστα, να υπάρχει εφόσον δεν έχει βρεθεί ακόμη είτε το εμβόλιο, είτε το φάρμακο που θα μπορέσει να τον καταπολεμήσει.
Οι μνήμες από τα πρόσφατα κρούσματα τόσο στην πόλη μας, τον Βόλο, όσο φυσικά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, ιδίως της Ξάνθης είναι νωπές, και το γεγονός ότι σε ένα μικρό σχετικά χρονικό διάστημα αυξήθηκαν πάλι τα κρούσματα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου… Το να ρίχνουμε το ανάθεμα στον διπλανό μας στην προκειμένη περίπτωση δεν νομίζω ότι θα λύσει το πρόβλημα… Αν εμφανιστεί ένα πρόβλημα, άλλωστε, το πρώτο πράγμα που κοιτάμε είναι πως θα το λύσουμε και στη συνέχεια αναζητούμε τους λόγους που το δημιούργησαν.
Οι στιγμές είναι δύσκολες για όλους μας και η επαναφορά σε μια «κανονικότητα» γεμάτη μέτρα προφύλαξης σαφώς και δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, οφείλουμε όλοι μας, όμως, να δείξουμε υπευθυνότητα… Τα πράγματα δεν είναι απλά, σε καμία περίπτωση… Ούτε φυσικά είναι δυνατό να παραμένουν κλειστά τα μαγαζιά όσο πλανάται από πάνω μας ο ιός… Υπάρχουν, όμως, ορισμένα πράγματα που φαντάζουν τόσο απλά να γίνουν για να διασφαλίσουμε την υγεία μας… Αν τα τηρούμε, άπαντες, όλα θα πάνε καλά, αν ένας σπάει την αλυσίδα κάθε φορά, τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά… Ένας και μόνο άνθρωπος αρκεί να τινάξει στον αέρα μια προσπάθεια τριών μηνών…
Το να κολλήσει κάποιος τον κορωνοϊό, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας… Και είναι το μόνο εύκολο! Το δύσκολο είναι ο τρόπος με τον οποίο θα το διαχειριστεί στη συνέχεια ώστε αφενός μεν να μην διασπείρει τον ιό, αφετέρου δε να καταφέρει να επανακάμψει στη ζωή του το συντομότερο δυνατό δίχως περαιτέρω προβλήματα. Είναι δεδομένο ότι εστίες αναζωπύρωσης των κρουσμάτων θα υπάρχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η διαχείρισή τους όμως θα κρίνει και το μέλλον!
Ας μην κρυβόμαστε, τίποτα δεν έχει τελειώσει, δυστυχώς, όπως λανθασμένα πιστεύουν κάποιοι. Τα φαινόμενα υπερβολικού συνωστισμού και συγχρωτισμού σε πάρα πολλά καταστήματα εστίασης, οι ουρές έξω από δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες, τα όσα κατά καιρούς βλέπουμε καθημερινά είτε ιδίοις όμμασι είτε μέσω των Μ.Μ.Ε. σίγουρα μας προκαλούν ανησυχία…
Όλοι μας, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο δεχτήκαμε μεγάλο οικονομικό πλήγμα από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί… Δεν είναι σωστό, όμως, κοντά στα ξερά να καίγονται και τα χλωρά… Οι επιχειρηματίες που τηρούν τα μέτρα και σέβονται τα όσα ορίζει ο νόμος γιατί να είναι ζημιωμένοι επειδή είναι υπεύθυνοι την ώρα που κάποιοι άλλοι γράφουν τους νόμους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους ώστε να κερδίσουν περισσότερα; Το παρελθόν σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχει αποδείξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι κάθε φορά που το προσωπικό συμφέρον υπερισχύει -με αθέμιτο τρόπο- του συλλογικού, τα αποτελέσματα είναι άσχημα για όλους… Όλοι πρέπει να ζήσουμε, όχι, όμως, εις βάρος των άλλων.
Ο κίνδυνος συνεχίζει να βρίσκεται δίπλα μας, ο εφησυχασμός δεν ενδείκνυται για κανέναν, πόσο μάλλον τώρα που βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου τα σχολεία ολοκληρώνουν (τα γυμνάσια, η Α’ και η Β’ Λυκείου ολοκλήρωσαν ήδη) τη χρονιά και μάλιστα την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινούν και οι πανελλαδικές εξετάσεις. Και ας μην ξεχνάμε και τα κύματα τουριστών που αναμένονται στη χώρα μας μέσα στο καλοκαίρι. Ένας ακόμη σημαντικός πονοκέφαλος για όλους μας, ειδικά από τη στιγμή που σαν χώρα λάβαμε τα εύσημα όλων για τον τρόπο με τον οποίο διαχειριστήκαμε το υγειονομικό κομμάτι του ζητήματος…
Και μιας και αναφέρθηκα στις πανελλαδικές, ας μην λησμονούμε ότι ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος γι’ αυτές είναι ορατός. Μόλις, προχθές, έπειτα από κάποιες συζητήσεις που είχα με συναδέλφους και μαθητές μου αναρωτήθηκα πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι, αν για παράδειγμα ένα παιδί βρεθεί να έχει ύποπτα συμπτώματα ή συναναστροφή με κάποιο πρόσωπο θετικό στον ιό κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Θα ακολουθήσει, άραγε, τα προβλεπόμενα ή μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσει τις εξετάσεις θα επιλέξει τη «σιγή»; Αν γίνει το πρώτο, σαφώς και ο κίνδυνος θα είναι μικρός για όλους. Αν ισχύσει, όμως, το δεύτερο;
Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι πρέπει να παρθούν και στην προκειμένη περίπτωση τα αναγκαία μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η ολοκλήρωση των εξετάσεων δίχως το παραμικρό πρόβλημα τόσο ως προς την υγεία των παιδιών και των εκπαιδευτικών, όσο και ως προς τη διαδικασία… Να υπάρχει η διασφάλιση για τα παιδιά, τόσο ως προς το πρακτικό, όσο και ως προς το ψυχολογικό κομμάτι, ότι ακόμη και στην απευκταία περίπτωση που συμβεί το πιο αρνητικό για εκείνα, θα έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επί ίσοις όροις. Έστω κι αν αυτό γίνει τον Σεπτέμβριο. Το ζήτημα είναι πολύ λεπτό και απαιτούνται σωστοί χειρισμοί…
Όπως και να έχει πάντως, οφείλουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, κάνοντας τις αναγκαίες υποχωρήσεις, όντας υπεύθυνοι, ευσυνείδητοι και φυσικά προσεκτικοί… Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά που έχουν φωλιάσει δίπλα μας όλο αυτό τον καιρό σύντομα θα αποτελούν παρελθόν και δεν θα επιβεβαιώσουν τη ρήση που λέει πως «ό,τι έρχεται στη ζωή μας τόσο ξαφνικά, δύσκολα φεύγει ξανά»!
